Blog 5: Acht weken!! |Lopende DalaDala | Knuffelen met collega's

Mambo,

Blog 5 alweer en aankomende vrijdag zit ik precies twee maanden in Tanzania.
Ik weet dat ik het in iedere blog weer vertel, maar jeetje wat gaat het snel!! (net een gedichtje)

Ik heb maar besloten om naar mijn schoon broer te luisteren en meerdere blogs te schrijven zodat ze niet zo lang zijn, maar dat wil dus zeggen dat ik eerder moet gaan schrijven. En dan volhouden natuurlijk. Ik ga het proberen, beloof niets;)

Nou dinsdag hadden we schooldag, we hebben gebeld met onze DCP’er maar ook onze SLB’er (studieloopbaan begeleider) om haar ook een beetje op de hoogte houden. Hele gezellige vrouw, lekker bijgekletst!
Verder hebben we wat aan school gewerkt en in de avond film gekeken. 

Woensdag was het weer tijd om te werken, na stage besloten we om met zijn allen te gaan lunchen bij Kitamu. Dit is een cafétje waar je zò lekker kan lunchen!! Samen met Lien deelde ik de chicken wings en chicken avocado wrap. Genieten geblazen. Het eten bij mamma is prima maar zodra we dan even gaan uiteten, zijn we allemaal toch wel even heel gelukkig.

Toen we naar huis wilde gaan begon het een beetje te druppelen, we nemen tegenwoordig altijd de dala dala in de middag en dus ook vandaag. Alleen vanuit Kitamu is dit ietsje verder lopen dan vanuit het ziekenhuis, zeg 20 minuten. Nou die druppels regen veranderde in tonnen water, Tiare en Veerle hadden een paraplu bij. We waren met zijn zessen. Zie je ons al lopen? Drie mzungu’s onder één paraplu gepropt, volle pas, door de stromende regen. Net een lopende Dala Dala;)
Alle locals (die schuilde onder hun tentje) lachte ons dan ook uit, maar wij liepen gewoon stug door (snelwandelen).
Eenmaal thuis aangekomen viel de stroom 2 x uit, in de avond aten we dus bij kaarslicht (aka lamp onder waterflesjes). Erg knus wel;)

Donderdag ochtend ging mijn wekker, Lien zei al direct oh ik ben blij dat je wekker gaat. Ik ben al de hele nacht wakker en heb alleen maar overgegeven en diarree gehad. Ze was erg moe en ging dus ook niet naar stage, veel last van haar buik ook. Ik vroeg of ik moest blijven maar dat wilde ze niet. Het leek nu enigszins rustig dus ik ben gewoon naar stage gegaan. Heb mijn telefoon bijgehouden zodat ze mij altijd kon bereiken.
Om 11 uur appte ze mij dat ze Marjolein had gesproken en dat zij toch wilde dat ze naar het ziekenhuis ging. Ik heb dus op stage mijn dingen afgemaakt en ben naar huis gegaan. Het was overigens wel een interessante ochtend, ik heb mee mogen kijken bij het breken van de vliezen bij een vrouw. Vinden jullie misschien niet zo spannend maar voor mij heel interessant. 
Maar goed, ik naar huis toe en ik schrok er gewoon van hoe ik Marline aantrof. Ik had onderweg al een taxi gebeld dus die stond gelukkig al klaar. Maar het ging echt niet goed met haar, enorme krampen, overgeven, diarree. Het was één hoopje ellende en ik had spijt dat ik niet bij haar was gebleven in de ochtend..
Op naar het ziekenhuis, we werden ontvangen en moesten natuurlijk eerst betalen voor we ook maar een verpleegkundige mogen spreken. Er was best een lange rij maar volgens mij zagen ze wel dat het niet zo best ging dus kreeg ik het idee dat ze ons vooraan het lijstje, ergens tussen, hebben geduwd. 
Bij controles was de bloeddruk goed, de pols wat aan de hoge kant maar dat komt natuurlijk ook door de zorgen. Temperatuur was echter veel te hoog, namelijk 39.4 graden Celsius. De arts werd direct gebeld en binnen een aantal minuten zat ze aan het infuus met paracetamol om de koorts te laten zakken. Vervolgens kreeg ze 2 soorten antibiotica en nog meer vocht. Er werd bloed afgenomen om testjes te doen en zo hebben we de hele middag in het ziekenhuis doorgebracht. Toen we de arts spraken zei hij dat ze weer een bacterie te pakken had, alleen nu reageert haar lichaam heftiger dan bij de vorige keer/ week..

Van de paracetamol en antibiotica knapte ze even op, temp. daalde twee graden naar 37.3 dus dat was goed. Maar na een tijdje werd het weer erger, ijskoud, rillen, krampen kwamen weer en ze liep letterlijk van twee kanten leeg. De arts vertelde dat hij haar eigenlijk wilde laten opnemen maar aangezien dit een kliniek is sluiten ze gewoon om 18.00 uur. Een ander ziekenhuis durfde hij ons niet naar toe te sturen dus gingen we naar huis met genoeg medicatie. 

De eerste nacht was een drama.. en ik was bij dat het ochtend was zodat we direct naar het ziekenhuis konden. Zo heb ik donderdag en vrijdag van ’s ochtend tot ’s avonds met Lien in het ziekenhuis gezeten zodat ze aan het infuus kon. Zaterdag en zondag was het ziekenhuis (kliniek) alleen in de ochtend geopend tot een uur of half 3, toen we de vrijdag ervoor aan de arts vroegen hoe we dat dan zaterdag- en zondag avond moesten doen (want in de avond moest ze ook antibiotica krijgen via het infuus) was hij vergeten dat de kliniek in de middag niet open was. Van te voren had ik al een keer gedacht van ja we kunnen zelf ook de antibiotica mee naar huis nemen, we wonen met 7 verpleegkundige (studenten) in huis en een infuus aansluiten daar zijn we allemaal bekend mee. De arts dacht daar blijkbaar hetzelfde over, hij stelde het aan ons voor om het zelf thuis te doen. Mits wij daar zelf 100% achter stonden, nou ik dacht helemaal prima dat moet wel lukken. Zo gezegd, zo gedaan. We kregen alles mee, antibiotica, spuitjes, infuuslijn, medicatie tegen de misselijkheid/ overgeven, pleisters en zelfs nieuwe canules mocht degene die ze in had verstopt raken. Wat ik overigens absoluut niet hoopte want dat zou betekenen dat een van ons een nieuwe canule moest gaan prikken. Dit hebben we allemaal voor het eerst hier op stage geleerd dus echte pro’s zijn we nou ook weer niet, maar goed, zorgen voor later.

Inmiddels was het avond, tijd om de antibiotica aan te hangen. Ik ging eerst checken of de canule niet dicht zag door te flushen. Dit wil zeggen dat ik met een kleine spuit die aansluit op de canule, gevuld met water voor injecties, eerst probeer bloed op te trekken. Als er dan bloed uit komt is dat goed, dit wil namelijk zeggen dat de canule nog goed in de ader zit. Vervolgens spuit ik het water er in, gaat dit soepel zonder pijn dat zit hij goed. Nou, 3x raden… Het deed pijn. Er ontstond zelfs een klein bultje dus Lien zei direct nee haal hem er maar uit. 
Goed, er werd een rondje gevraagd wie de meeste canules had gezet…

Pom, pom, pom

Lucky me!!

Ik heb niet super veel canules gezet maar wel heel vaak bloed geprikt, en dat gaat op dezelfde manier alleen bij bloedprikken gaat de naald er direct weer uit en bij de canule gaat de naald er ook uit maar blijft de canule zitten (dun slangetje in de ader). 

Nou daar ging ik dan, er was al meerdere malen op haar geprikt voor bloed en de eerdere canules dus het was nou ook niet zo dat ik de aders voor het uitkiezen had. Maar, toch een gevonden die redelijk goed zichtbaar was. En daar ging ik dan, thuis, bij ons, gewoon in de slaapkamer.

Zwetende handjes…
(lang leve handschoenen;)).
Maar hij zat in een keer goed! Thank god. 

Nou daar lag Marline dan, in bed, thuis, aan het infuus. Bizar eigenlijk als je erover nadenkt, in Nederland zullen we dit niet snel nog eens meemaken denk ik zo. 
Goed, zondag weer naar het ziekenhuis. Daar prikten ze overigens 3x fout.. Weer aan het infuus en in de avond was de canule gelukkig nog open dus verliep het allemaal wat soepeler. 
Maandag gingen we terug naar het ziekenhuis om de arts weer te spreken, Marline was inmiddels al weer stukken opgeknapt en dit zag de arts gelukkig ook. We mochten weer naar huis en ze kreeg nog een antibiotica kuur (tabletten) mee naar huis. 
Later op de middag hadden we intervisie (bijeenkomst waarbij één iemand een casus van stage inbrengt, mét leervraag en we deze in groepsverband bespreken) met Marjolein. Dit is verplicht vanuit school en best interessant om te doen. 

In de avond arriveerde er weer 4 nieuwe meiden, samen met Aliyaa en Tiare hebben wij ze opgewacht omdat we wisten dat ze niet heel laat zouden arriveren. 
4 leuke meiden waarvan er een over 10 dagen door vliegt naar Zanzibar om daar stage te lopen. Het huis is nu helemaal vol, 12 studenten waarvan 1 jongen en 11 meisjes. Erg druk kan ik je vertellen, naar mijn idee iets te druk maar dat is misschien ook nog even wennen. Gelukkig kan iedereen zich altijd terugtrekken naar zijn of haar kamer en loopt het wel allemaal lekker samen!

Dinsdag hadden we vrij i.v.m. onze schooldag en ik wilde heel graag even naar het zwembad. Ik had al 5 dagen in het ziekenhuis gezeten of thuis bij mamma mackrime dus wilde ik er graag even uit. Het zonnetje scheen, dus ik heb heerlijk in het zonnetje gelegen! Marline, Laura en Janne gingen mee maar die hebben onder de overkapping in de lounge set gezeten. Een heerlijk dagje al zeg ik het zelf.

Woensdag moest ik toch maar weer eens naar stage gaan, Marline moest de rest van de week nog thuis blijven op dokters orders dus ik moest het zonder haar doen deze weekL

Ik wordt trouwens steeds vaker gevraagd om te bidden, het lijkt wel of ze steeds meer gaan denken dat ik sterk gelovig ben. Ik word er dan ook steeds beter in, vaak doe ik eerst het onze vader en vervolgens bid ik nog voor alle baby’s en moeders op de afdeling. Dus wie weet kom ik over drie maanden als goed gelovige terug naar Nederland (geloof je het zelf??)
Verder was er vandaag weer een nursing class wat ik prettig vind want dan gaat de ochtend weer net wat sneller. Het onderwerp was ‘Newborn Birth Trauma’ dus voor mij zeer interessant. Al zijn deze lessen lastig te volgen omdat er tussendoor toch veel in Swahili gepraat wordt. 

De rest van de week was niet zo heel speciaal, donderdag en vrijdag was een normale stage dag. 

Zaterdag gingen Laura, Janna, Marline en ik naar Shoppers Supermarket, dit is best een stukje rijden dus voelt het voor ons als een uitje;). We namen de taxi richting Shoppers en zijn daar nog een aantal winkeltjes binnengelopen. En ja, ik zou geen echte vrouw zijn om zonder iets terug te komen, winst van vandaag? Een geel schoudertasje en wit jurkje rijkerJ
Vervolgens hebben we bij ‘pizzahut’ geluncht, deze tent is nieuw in Arusha en sinds afgelopen week geopend. Hier hebben we lekker en goedkoop een mini pizza met wat frietjes gegeten. De eerste, lekkere frietjes die ik hier eet. Ik heb zo een gevoel dat we hier vaker terug gaan komen! En het leuke, ik kreeg i.p.v. van mijn wisselgeld het volledige bedrag terug. Gratis Lunch voor Ingrid dus!

In de avond wilden we graag met het hele huis gaan uiteten, dit ook om de nieuwe meiden een beetje beter te leren kennen. Nathan vertelde over een tentje, Kahn’s BBQ, midden in de stad waar je gezellig buiten kon zitten en voor 17.000 Tzs (+/- 5 euro) lekker kon eten. Met zijn twaalven namen we dus de taxi richting Kahn’s BBQ, hier bestelde we 8x de mixed grill omdat ze bekend stonden om grote porties. Heerlijk kan ik je zeggen, en inderdaad meer dan genoeg voor iedereen! De lekkerste kip, lokale gerechtjes zoals samosa’s en een bijzonder gefrituurd toetje maar erg lekker. Dus Daan, hier gaan we zeker een keertje eten over vijf!! Weken.
Vanuit Kahn’s BBQ namen we de taxi naar ‘The Mulberry’ om een lekker cocktailtje te drinken en voor degene die nog opstap wilde gingen we aansluitend nog naar Le Patio. Ik ben op tijd naar huis gegaan.

..

Grapje, Ingrid zou Ingrid niet zijn om een avondje stappen over te slaan. Met zijn vieren zijn we nog lekker doorgegaan en hebben we een aantal dansjes gewaagd!

Zondag heerlijk uitgeslapen en NIKS gedaan. Of ja, misschien een uurtje aan school gewerkt maar verder de hele dag niet veel. Heerlijk, even lekker niets. 

Maandag, weer een nieuwe stage week. Lien mocht deze week ook weer gaan werken, ik was blij dat ik haar weer kon meenemen! Ook op de afdeling waren ze erg blij, de nodige knuffels en kussen werden uitgedeeld. Erg leuk om te ZIEN, Lien moest er nog een beetje aan wennen haha.
Ook hebben we vandaag koekjes uitgedeeld op de afdeling. We hoorden dat ze dit waarderen dus we dachten een beetje slijmen kan geen kwaad. Weer werden er de nodige knuffels uitgedeeld, daarnaast nemen ze het koekje niet zomaar aan. Nee, je moet ze het in de mond duwen. Bijzondere ervaring kan ik je vertellen. Maar hier in de cultuur is het zo dat als je trakteert, je hetgeen je uit deelt gewoon bij de ander in de mond duwt. Dus wij moesten dat ook doen. Alles om vriendjes te maken zullen we maar zeggen;)

Vandaag is het inmiddels Dinsdag en ik zit hier precies acht weken!!
We hebben in de ochtend met de docent van school gebeld, via whatsapp video bellen hebben we namelijk een soort les op dinsdag. Daarna hebben we wat aan school gewerkt en in de middag hebben we heerlijk in de zon gelegen! We moeten namelijk nu nog zoveel mogelijk zon meepakken want voor we het weten begint het regenseizoen straks en dan is het helaas afgelopen met de pret.. Dan kunnen we wel zwemmen denk ik, alleen dan in de modder..

En ja, als Daan hier is over vijf weken moet ik natuurlijk wel een beetje kleur op mijn gezicht hebben. Misschien dat alleen Daan dan als Mzungu wordt aangesproken (in mijn dromen ja..)

Nou dat was mijn blog weer, ietsje korter dan de vorige keer (dat rijmt). We hebben net gegeten en Laura, Janne en ik gaan zo in de tuin sporten. Ons voornemen sinds vorige week, 3x in de week sporten aka oefeningen doen in de tuin. Ongeveer een uurtje, om toch maar een beetje in beweging te blijven. Ik ben namelijk niet van plan om Nederland terug in te rollen;) 

Liefs, Ingrid