Blog 11: Zanzibar | beroving | mzungu invasie | welkomstcomité | THUIS

Hallotjes!

Laatste blog alweer, geschreven vanuit NEDERLAND. Vreemd..
Zo raar dat ik alweer de allerlaatste blog aan het schrijven ben en dan vanuit thuis. Ik schrijf het met wat mixed feelings.. Wat een ervaring was het!!

Verder waar ik gebleven was..

Marline, Veerle, Tiare en ik zijn vertrokken richting Zanzibar, tijd om te genieten! We verblijven ons eerste nachtje in Stonetown en het weer is heerlijk! We gingen eerst naar ons hostel waar we verbleven om daar even op te frissen en spullen te dumpen. We zijn in de ochtend gevlogen dus hebben hier nog een hele dag. We hebben een wijntje gedronken aan het water, wat door de stad gelopen en nog meer drankjes gedaan. Iedereen was moe van de korte nacht dus deden we later op de middag nog een dutje voor we ons klaarmaakte voor de avond. We hebben gegeten bij een aziatisch restaurant. Heerlijk! Daarna deden we nog een drankje bij een rooftop bar met een lekkere fles rode wijn. We hadden deze waarna we 4 koude glazen en een fles koude rode wijn kregen. Deze fles maar even teruggestuurd in ruil voor een ‘warmere’. Heerlijk geproost en gekletst, we blijven maar praten over hoe snel het wel niet gegaan is en dat we nu echt naar het einde toe gaan. Goed, na de fles wijn toch maar richting huis gelopen, ja hier kun je in de avond wel over straat open. Voelt lichtelijk vreemd maar we voelen ons wel veilig.

Donderdag, heerlijk geslapen (warm – plak – benauwd – plak). Tijd op de koffer weer in te pakken. We vertrekken vandaag naar de andere kant van het eiland, ofja dat was de bedoeling. Eerst maakte we een tussenstop in het ziekenhuis.. 
Toen we uitgecheckt waren en de taxi buiten op ons stond te wachten moesten we eerst nog onze koffers de trap af krijgen. Tiare zakt door haar enkel en daar lag ze. De koffer was in ieder geval beneden.. Gelukkig kunnen we er nu om lachen! Maar het ging echt even niet lekker en had direct een dik ei op haar enkel. Maar goed dat de taxi er al stond. Op naar het ziekenhuis. Wij hadden de ook de mogelijkheid om in dit ziekenhuis stage te lopen dus hebben we hier direct ook even van binnen een kijkje kunnen nemen;).
Gelukkig was Tiare haar enkel niet gebroken. Tissue damage noemde de arts het. Nog een paar krukken gescoord, nee niet van die houten maar gewoon fatsoenlijke! Iets duurder maar hebben ze hier wel. 
Onze reis kon weer vervolgd worden, op naar Paje. Eenmaal aangekomen bij onze accommodatie, strandhutje, dumpte we onze spullen en liepen we naar het strand (500m). Zó mooi! Witte stranden en helder blauw water. Alles van de foto’s is waar. Prachtig.
In de avond deden we buiten nog een spelletje voor we redelijk op tijd gingen slapen.

Nieuwe dag, het zonnetje schijnt lekker! We ontbeten wat en liepen toen naar een strandtentje genaamd Delight, hier was ik ook met mijn zus geweest en kon je super lekker eten. Laat het nu in de buurt zijn dus na een korte strandwandeling waren we zo daar. Hier rustig wat gezeten en in de middag een klein hapje gegeten. We liepen daarna weer terug richting ons hutje om daar te douchen en ons klaar te maken voor de avond. We liepen over het strand richting B4, een beach club waar ik ook met mijn zus was geweest. Bij B4 was het film avond en draaide ze op groot scherm een film. Het waaide daar super hard dus leek het bijna of we continu een zandvlaag over ons heen kregen. Erg leuk..
Na een tijdje konden we ons verplaatsen naar een beter hoekje, uit de wind. We bestelde een flesje wijn en de beste burger en hebben hier dus lekker liggen borrelen. Toen we klaar waren liepen we terug naar ons huisje om hier een dutje te doen. We hadden gehoord dat er op het strand een strandfeestje was en daar wilden we natuurlijk graag even een kijkje nemen. Ik had afgelopen nacht slecht geslapen en toen ik wakker werd van mijn dutje was ik alleen maar kapot moe. We twijfelde allemaal of we wel moesten gaan en of er wel wat te doen zou zijn dus gingen Marline en Veerle eerst, om te kijken of er ook iets te doen was. Vooral voor Tiare omdat die anders voor niets naar het strand liep met haar voetje. Volgens Marline en Veerle was het best druk dus maakte ik ook maar eens aanstalten om die kant op te gaan. Ik had totaal geen zin maar dacht hè, dat trekt vast wel bij als ik eenmaal daar was. En ja, het was super gezellig!! Op de blote voetjes in het zand, biertje in de hand, muziekje erbij en het was een geslaagde avond. Toen we naar huis liepen was het zo een heldere hemel dat we besloten om nog even sterren te kijken voor het slapen gaan. Prachtig!

Zaterdag, goed geslapen gelukkig (alcohol) en in de ochtend nam ik direct een frisse duik in het zwembad. Veerle en Tiare wilden thuis blijven en Marline en ik besloten om over het strand te lopen om uiteindelijk bij een leuk strandtentje te blijven hangen. Zo gezegd, zo gedaan. We kwamen langs een tentje met heerlijke ligbedjes aan het strand en nestelde ons hier. Ik had eindelijk goeie wifi dus belde ik even met een vriendin en met de zus. Ze even jaloers maken met dit mooie strand natuurlijk;). Af en toe kwamen er wat koeien langsgelopen over het strand, ja koeien. Heel normaal hier. Verder lagen we wat in de zon want hè, we kunnen niet witter terug komen dan toen we gingen. In Arusha weinig zon gezien de laatste maanden dus tijd om weer aan dat kleurtje te werken. In de avond gingen we met een aantal van onze accommodatie naar Mchamvi, een heel mooi plekje waar je de zonsondergang kunt kijken. Allemaal hangmatjes, bedjes, zo mooi! 
Na de zonsondergang aten we een hapje bij een strandtentje waarna we thuis een dutje deden. Het leven kan soms zo zwaar zijn;). Vervolgens maakte we ons klaar en gingen we naar B4 waar vanavond een feestje zou zijn. Zeer gezellig! We ontmoette een Nederlandse jongen die hier woonde en na het feestje waren we welkom voor de ‘after’ pool party. Daar zeggen we geen nee tegen. Eenmaal daar aangekomen viel ons dat zwaar tegen (7 mensen aanwezig inclusief wij 4en) dus haakte we snel af en gingen we toch maar richting ons bedje, na nog eventjes naar de sterrenhemel gekeken te hebben.

Zondag lekker uitgeslapen en weer de hele dag aan het strand gelegen, tannen (bijkleuren) en wachten tot happy hour! Die begon namelijk om 5 uur, en een cocktailtje lustte we wel. Natuurlijk op zijn nederlands, niet teveel betalen. 2 voor de prijs van 1 is dan ook een mooie deal denk ik zo. Zo gezegd, zo gedaan. Heerlijk wat cocktailtjes gedronken binnen dat uur;)
Na happy hour gingen we naar huis om op te frissen en vervolgens een hapje te eten bij mr. Kahawa. Laura was hier met haar ouders geweest en vond het een echte aanrader! We gingen zitten en namen een kijkje op de kaart waarna we tot de conclusie kwamen dat we niet heel warm werden van het menu (iedere dag een ander menu, niet à la carte dus). De fles water stond echter al op tafel, zo snel waren ze hier, en we vroegen ons af of we het konden maken om nu nog weg te gaan. De prijs was overigens ook best prijzig voor wat je kreeg dus sneaky toen niemand keek stonden we snel op en liepen we weg. Beetje zoals in de films, alleen lachtte wij erom;). Bij de buren zag het er super gezellig en knus uit, even op de kaart gekeken vóór we gingen zitten (we leren snel) en het zag er lekker uit. Heerlijk gegeten en vervolgens over het strand terug naar huis gelopen. Met Tiare haar voet gaat het ook steeds beter, ze rent nog niet rond maar kan wel wat stapjes maken;)

Maandag, dolfijnenspot dag! Dachten we..
Zwemmen met dolfijnen, overal wordt het aangeboden. We hebben alleen ook verhalen gehoord van mensen die hierbij dus geen dolfijn gespot hadden.. Een jongen die we in Arusha hebben leren kennen was vaak op Zanzibar geweest dus we vroegen hem wat hij hiervan vond. Hij vertelde ons dat je in het zuiden moest gaan en je dan 100% dolfijnen gaat zien, kon niet missen zou je denken. We kregen het telefoonnummer van zijn contactpersoon en zo gezegd, zo gedaan ging vanochtend om half 6 de wekker. Om 6 werden we opgehaald en reden we naar het zuiden van het eiland. Tiare en Marline kunnen zeeziek worden dus die namen pilletjes in en hup de boot op (bootje). Na een half uurtje zoeken vroegen we aan onze guide of we al bijna in de buurt waren van de plek waar de dolfijnen (meestal) zitten. ‘they should be here, i don’t know where they are’. Maar we gingen nog even verder zoeken. 20 min later.. nog steeds geen dolfijn gespot en Marline was inmiddels kotsmisselijk (duimpje omhoog..). We mochten even gaan snorkelen bij een plekje waar het niet eens heel helder was en je dus niets zag, en daarna zouden we onze dolfijnen zoektocht vervolgen. Marline blij dat ze de boot uit kon, misselijkheid trok weg. Na 20 minuutjes rondgezwommen te hebben klommen we terug de boot in. We kregen nog een plensbuitje over ons heen en een half uur later nog steeds geen dolfijn gezien. Marline hing inmiddels over de boot (jaa helaas wel) en veerle deed een dutje. Tiare bleef maar naar de horizon kijken om niet misselijk te worden en ik genoot nog enigszins van een leuke boottocht (zonder dolfijnen). Uiteindelijk besloten om Marline van haar leiden te lossen en maar aan land te gaan. Leuke tocht, geen dolfijnen.. ‘this never happens’. Uhuh.. 

Goed, op internet maar een paar foto’s van dolfijnen bekeken voor het idee en door. Vandaag splitsen onze wegen en verlaten we Paje. Veerle en Tiare gaan terug naar Stonetown voor een aantal dagen en vliegen dan vanuit daar naar Dar es Salaam. Marline en ik gaan richting het noorden naar Uroa waar we 2 nachtjes zullen verblijven. Eerst nog ruzie liggen maken met de taxi, deze vroegen namelijk veel te veel geld en ze wilden nu ineens meer dan de afgesproken prijs. Jammer dan, gewoon weglopen dan komen ze er wel op terug. Of niet. Zaten we dan bij ons huisje zonder taxi. Gelukkig kwam de chauf na een dikke 10 minuten toch nog terug om ons te brengen:). Op naar Uroa!
We kwamen aan bij een prachtige accommodatie, pal aan het strand. Een rustig plekje dus aankomende dagen vooral zon, zee en strand! We kregen een welkomstdrankje en lagen wat in de zon. In de avond zochten we naar een strandtentje om te eten.

Dinsdag, wekkertje om 09.30. We wilden een strandwandelingetje maken. We zagen wat schelpen en zo veranderde de strandwandeling in een heuse schelpenzoektocht (tas vol!) en lag thuis de hele wasbak vol met schelpen die we toch niet allemaal mee naar huis konden nemen ;P.
Verder in de zon gelegen, wat gelezen,  wat gedronken, nog meer gezond en in de avond bij ons huisje gegeten. Flesje wijn besteld, spelletje gespeeld en zo kregen we onze dag wel om.

Woensdag, heerlijk ontbeten en de spullen weer ingepakt. Vandaag gaan we door naar onze laatste bestemming: Nungwi. Helemaal in het noorden. We regelde een taxi, wat weer een gedoe was omdat we het weer niet overeen kwamen met de prijs. Weglopen hielp niet echt dus uiteindelijk toch maar toegegeven;). Op naar Nungwi waar we sliepen bij Makofi guest House in een gedeelde slaapzaal/kamer (4 pers.). Die avond was er een georganiseerde bbq bij Makofi waar we ons voor opgaven en in de avond was er een feestje bij Coco Bello, en ja daar zijn we niet vies van! De bbq was heerlijk en we haalde onze eigen fles konyagi om deze mee te nemen naar Coco bello, getipt door de eigenaar van onze accommodatie. Veel goedkoper namelijk. Daar was het in het begin nog rustig maar in de avond super druk, zweten dus! We maakte nieuwe vrienden, probeerde onze Afrikaanse moves nog eens uit en hadden een super avond.
Toen we naar huis gingen (te voet, want hier in Zanzibar kan dat) bleek dat toch niet zo veilig. Ik werd beroofd.. Er liep een jongen achter mij die mijn tas van mijn schouder trok en ermee weg rende.. Twee lokale jongen waren met ons meegelopen en alsnog is het gebeurd. Hun rende er nog achteraan, zoek mijn Iphone hebben we ook nog geprobeerd maar na een aantal minuten was de telefoon al uitgeschakeld. De jongens hebben nog een uur gezocht maar zonder resultaat helaas. Gelukkig zat er geen geld in mijn tas, alleen mijn telefoon en horloge. 
Telefoon is het ergst.. alles staat erop. Als het goed is heb ik alles in mijn icloud staan, dus hopelijk ben ik daar geen gegevens/ foto’s van kwijt. Proberen wat te slapen en niet teveel te piekeren. 

Donderdag
Opstaan, ontbijten en op naar het politiebureau om aangifte te doen. We namen een lokale jongen mee die Swahili spreekt zodat die voor ons kan vertalen. Ik heb aangifte gedaan en we zitten in Afrika dus natuurlijk verliep het niet zoals gepland. Iemand die blijkbaar belangrijk is bij deze aangifte was er niet. Ik zou een kunnen wachten, klein uurtje. In het ziekenhuis was 10 minuten vaak een uur dus hoelang zal dit wel niet duren? Besloten om morgen terug te komen. Marline en ik delen overigens haar telefoon nu. Zij gebruikt whatsapp en ik de Messenger. Instagram kunnen we inloggen op 2 accounts en voíla, mijn telefoon mis ik niet;)
Op naar het strand, tijd om in de zon te gaan liggen. We lezen wat, zonnen, bestellen een lunch en lezen nog meer (in de zon;)). Op het strand hing een volleybal net en stonden wat sport dingetjes, blijkt dus dat er bijna iedere avond gevolleybald wordt. Stel je maar eens voor, afgetrainde mannen in een zwembroekie die lekker staan te sporten;)
Marline en ik lagen eerste rang en genoten van het uitzicht, zeker niet verkeerd hahah!
Tegen de avond wilden we graag de zonsondergang kijken en 100 meter verderop zat een rooftop terras waar we een kijkje namen. Prachtig uitzicht en een mooie zonsondergang gezien, dit alles onder het genot van een heerlijke cocktail:)
In de avond aten we bij een Italiaan waarna we thuis weer snel een dutje deden om ons vervolgens klaar te maken voor de avond. Vanavond was er een feestje op het strand waar we met een aantal mensen van ons hostel heen gingen. We maakte weer nieuwe vrienden en hadden een gezellige avond. Verstandig als we zijn besloten we om vanavond op tijd naar huis te gaan want morgen was er nog een feest en dat moest nog leuker zijn. Dat willen we natuurlijk niet missen;)

Vrijdag, snel naar het politiebureau zodat de aangifte afgehandeld is, wonder boven wonder is de persoon die we moesten hebben er nu wel. 30 minuten gezeten en alles was geregeld, ik had wat ik nodig had. We lieten ons vanuit het politiebureau bij het plaatsje Kendwa afzetten, dit lag iets naar het zuiden gezien vanaf Nungwi. Hier de dag doorgebracht, beetje bewolking dus weer wat gelezen en een ijskoffie besteld. Dit was DE ijskoffie die je ook bij een Starbucks krijgt en dus geen koude koffie met ijsklontjes, happy me!
Tegen de avond liepen we over het strand en kwamen we langs een strandtentje waar allemaal zitzakken lagen, hier wilden we wel even een drankje doen. Zo gezegd, zo gedaan. Op de kaart stond een karaf Zangria. Hmm.. zou dit zijn wat we denken dat het is of een of ander gek afrikaans drankje? Na wat navraag gedaan te hebben zonder een fatsoenlijk antwoord te krijgen toch maar de sprong in het diepen genomen. En ja, we kregen een lekkere karaf met Sangria! Heerlijk de zonsondergang gekeken en lekker gekletst. We aten de beste pizza van ons leven en namen daarna de taxi richting ons hostel. Hier weer klaargemaakt voor de avond, konyagi ingeslagen en op naar het strand waar het feestje was. We kwamen mensen tegen die we afgelopen dagen ook al eens waren tegengekomen en hadden het super gezellig. Iets te gezellig? 6 uur waren we thuis!

Zaterdag, kleeeeeine kater.. (lees 6 uur thuis) 
Tijd om de koffers in te pakken, vanavond vliegen we alweer terug naar Arusha.
TIJD GAAT TE SNEL. We hebben het nog veel te gezellig hier op Zanzibar en naar huis gaan klinkt nog niet echt als muziek in onze oren.. Dat komt wel zodra we in Arusha zijn?

Eerst nog genieten van onze laatste uurtjes Zanzibar. Na onze spulletjes gepakt te hebben gaan we naar het strand om nog even die laatste zonnestraaltjes mee te pakken zodat onze tanlines optimaal zijn. We kijken nog wat volleybal en halen de laatste souvenirtjes voor we terug gaan naar ons hostel. Hier hebben we een taxi geregeld, tijd om dit mooie eiland te verlaten. Op naar Arusha. Eenmaal geland haalt onze vaste taxi Makundi ons op bij het vliegveld, Tiare en Veerle zijn vanochtend vanuit Dar es Salaam teruggevlogen en we hebben samen een hostel geboekt voor de laatste 2 nachtjes. Marline en ik vliegen dan naar Nederland en Veerle en Tiare vertrekken dan naar Kenia om daar nog 2.5 week te gaan reizen. 
Aangekomen in ons goedkope hostel, kamertje van 2 bij 2 maar prima om te slapen, kletsen we nog wat bij met Veerle en Tiare voor we gaan slapen.

Zondag, onze laatste dag in Arusha. Zo gek.. 
We hebben goed geslapen en nemen de taxi richting de stad, ons hostel ligt namelijk redelijk buitenaf. We besluiten om naar de masai market te gaan (souvenir) om nog een sleutelhanger te halen. Meer niet. We zijn vastberaden, we kopen alleen de sleutelhanger en gaan dan. Marline en ik vinden dit vaak nogal lastig.. Bijven veel te lang hangen en komen uiteindelijk met een tas vol spullen naar buiten. Nu gaat dat niet gebeuren. We lopen direct naar het juiste winkeltje, kopen de sleutelhanger en gaan weer. We zijn vastberaden! De verkoper heeft nog meer dingen en gooit vandaag ineens alles in de aanbieding. Ruim een uur later staan we weer buiten. Mét allebei een goedgevulde tas… Missie gefaald! Maar we hebben weer leuke dingen;)
Vanuit de Masai market gaan we nog even naar Shoppers (grote supermarkt) om iets lekkers te halen voor in het vliegtuig. Daarna bestellen we een kleine lunch en gaan we richting Kundayo waar onze andere koffers nog staan, deze halen we op en nemen we mee naar ons hostel. Nu is het dan echt tijd om onze koffers te pakken. Voor de laatste keer..
Een koffer en een backpack, samen precies 47 kg. Laat 46 nu net het max. aantal kilo’s zijn dat ik mag meenemen, ik gok het er maar op;) De zin om naar huis te gaan is vandaag wel gekomen, het is goed geweest.
Koffers ingepakt en in de avond gaan we naar Hotplate waar ze heerlijke curries hebben, Nathan sluit bij ons aan (hij zit nog steeds bij mamma mackrime) en we hebben een gezellige laatste avond. Aansluitend gingen we naar the Mulberry om samen nog een cocktailtje te drinken en we proosten op dit fantastische avontuur. Het einde is in zicht..
Eenmaal terug in het hostel nemen we nog een snelle douche, Marline en ik worden om 3.15 vannacht opgehaald door Makundi die ons naar het vliegveld brengt. Tijd om te gaan slapen, ons laatste nachtje (halve nacht) in Afrika.. 

02.45, wekker gaat. Marline en ik hebben beide goed geslapen. We hoeven niet veel te doen dan een klats water in ons gezicht en kleren aan te doen. Laatste spullen in de koffer en deze gaat dicht. Makundi is op tijd, we nemen afscheid van Veerle en Tiare :( en daar zitten we dan in de taxi. Op naar het vliegveld. We vliegen van Kilimanjaro naar Nairobi (Kenia) waar we een korte overstap hebben. Van Nairobi vliegen we naar Amsterdam (lange vlucht) waar we weer een overstap hebben, vanuit Amsterdam vliegen we namelijk nog door naar Düsseldorf. En voor de slimmeriken die nu denken: ‘waarom stap je dan in Amsterdam niet uit?’. Onze koffers gaan namelijk gewoon mee naar Düsseldorf en deze vlucht was goedkoper. Studentenleven jeweetzelluf. 

Eenmaal aangekomen op Kilimanjaro airport kunnen we al snel inchecken. Even de man lief aankijken met mijn 1 kilo te veel, gelukt! Tijd om te wachten tot we kunnen boarden, we spelen nog een spelletje. We zijn bang op vertraging omdat we 45 min voor vertrek nog geen vliegtuig zien staan.. In Nairobi hebben we maar 50 min overstap, als dat maar goed gaat.. Gelukkig kwam uiteindelijk toch dat vliegtuig en vertrokken we op tijd. Niks pole pole hier op t vliegveld!
We hebben het er nog over, 5 maanden geleden kwamen we op dit vliegveld aan en zeiden we tegen elkaar: Nu gaat ons avontuur beginnen. Nu hetzelfde, alleen zeggen we: Nu is het avontuur afgelopen. Zodra we een stap in het vliegtuig zetten gaat het Afrika boekje dicht.. Raar.

Aangekomen in Nairobi, vlucht 1/3 zit erop. Prima vluchtje, duurde maar 1.5 uur. Door naar vlucht nummero 2, deze duurt 8 uurtjes. Een paar dutjes, spelletjes en twee films later landen we op Amsterdam Schiphol. We stappen het vliegtuig uit en lopen richting onze gate. Het lijkt wel een complete mzungu invasie, lang geleden dat we zoveel blanken bij elkaar hebben gezien. Oh, en mensen spreken hier Nederlands. Opletten dat we niet openbaar roddelen of spontaan Engels gaan spreken!

We kijken onze ogen uit op Schiphol en voor we het weten zitten we weer in het vliegtuig, op naar onze familie! Vlucht 3/3 gaat soepel en duurt maar 50 minuutjes, letterlijk opstijgen en weer landen dus. We luisteren samen naar onze Afrika afspeellijst met Afrikaanse liedjes en beseffen steeds meer dat straks onze wegen na vijf maanden weer splitsen. Ik ga met mijn familie mee naar huis en Marline met haar familie en alles is een herinnering. Zo gek. 
Vijf maanden heb ik samengewoond met Marline en geen moment hebben we irritaties laat staan ruzies gehad. Bizar hoe goed we samen kunnen opschieten, nooit zijn we uitgepraat! Ik ga het missen.

Eenmaal geland op Düsseldorf, besefmomentje: mijn ouders staan hier ergens in de buurt!! Zoveel zin om ze weer te zien, ook een aantal vriendinnen zijn er als het goed is. SPANNEND!
Eenmaal het vliegtuig uit is het wachten op bagage. We willen een bagage karretje halen want ja, grote koffer en backpack van samen 47 kg. Eenmaal bij de automaat aangekomen moet je betalen met euro’s.. laten we die nou net niet hebben. We proberen het met Tanzaniaanse shilling muntjes maar dit werkt helaas niet. Creditcard kan ook, mooi. Die hebben we wel. Buiten dienst.. Wat doen we nu? De stoute schoenen maar aangetrokken en aan een vreemde gevraagd voor een euro. Gelukt! Nou, we hadden de euro nog maar in onze hand en ik zag onze koffers er al aankomen. Ik haal snel een karretje en Marline haalt de koffers van de band. We kijken elkaar in de ogen, het moment is aangebroken. Samen lopen we naar buiten.

Een HEEL welkomstcomité. Mijn ouders en al mijn beste vriendinnetjes zijn er, spandoek alles. WAUW. Kippenvel momentje. Tranen in de ogen. Een voor een sluit ik iedereen weer in de armen!

Na iedereen geknuffeld te hebben en even te kletsen met Marline en haar welkomstcomité (ouders, vriendinnen) knuffelen wij elkaar nog even plat. Tijd om afscheid te nemen van elkaar, gelukkig maar voor even want we gaan elkaar snel weer zien in Nederland.

Onderweg naar huis, zo raar. Het stuur zit weer links en we rijden rechts, op nao de geuzendieëk. Thuis aangekomen wacht er iemand op mij, de knuffelbeer taigo (hond). Die heb ik wel gemist. Heerlijk om deze beer weer te knuffelen.
Kom ik achterom, staat er een bbq klaar! Super leuk, familie is uitgenodigd.
Ik spring snel de douche in en zo heb ik een heerlijke avond, omringd door familie en vriendinnen. Nu ik thuis ben besef ik pas echt hoeveel ik ze gemist heb, nu is het dan echt klaar. Het boekje Afrika klap ik bij deze dicht.

Jeetje wat was het een avontuur. Als mensen vragen waar ik het meest trots op ben dan zal mijn antwoord zeker zijn dat ik een half jaar in Afrika geleefd, gewoond en gewerkt heb. Wat een ervaring.

Inmiddels ben ik al drie weken terug in Nederland en al snel weer in het normale leventje gerold. De dinsdag ben ik direct naar de tandarts geweest omdat ik al een maand last had van tandpijn, verstandskies die moet doorkomen. Wachten tot die door is.. 

Ook ben ik naar de kapper geweest om die coupe na een half jaar maar weer eens te laten fatsoeneren. Verder ben ik vooral druk geweest met leuke dingen, iedereen weer zien! Met als hoogtepunt natuurlijk bospop, een heerlijk weekendje waar ik veel mensen weer gezien heb. Met natuurlijk mijn eigen vriendinnen, genieten! De vraag ‘Hoe was het in Afrika’ komt mijn neus uit, maar begrijpelijk dat iedereen er naar vroeg. 

Maar hoe was het nu in Afrika? In het kort:
Ik heb genoten van begin tot eind!! Echt, ik kan het eigenlijk niet beschrijven. Vijf maanden kan ik niet even vertellen. Lees mijn hele blog maar zou ik zeggen;) 
Maar als ik dan iets in het kort moet typen:
Stage was natuurlijk super interessant maar de hoogtepunten waren toch wel de 3-daagse safari, de reis met mijn zus!!, zanzibar en het samenwonen met al die leuke huisgenootjes. De gezellige spellen/huis avondjes en uitjes. Mede dankzij hun was dit avontuur zo geslaagd. Het was fantastisch! 

Ik vind het eigenlijk weer heel normaal om terug te zijn, bijna alsof ik nooit ben weg geweest. Gelukkig heb ik de foto’s die het bewijzen en natuurlijk al die herinneringen! Ik heb overigens een reserve telefoon en alles is met de Icloud meegekomen, inclusief mijn notities. Daar was ik het bangst voor. In mijn notities stond namelijk mijn logboek waarin ik iedere dag (ja IEDERE dag) bij hield wat we deden, in kleine steekwoorden. Aan de hand van dat logboek schreef ik deze blog ook. Schreef, verleden tijd. Hiermee wil ik dan ook eindigen. Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik mijn eerste blog schreef, en dit was hem dan. De laatste!

Dankjewel dat jullie mij een beetje gevolgd hebben, ik kan niet zien wie dit allemaal leest maar hoor zo links en rechts (en lees de reacties natuurlijk) van best veel mensen die meegelezen hebben. Heel erg leuk! Dit was het dan. Ik kijk terug op een fantastisch avontuur en mede dankzij dit logboek kan ik alles nog eens herlezen en zo herbeleven.

Bedankt!!

Liefs, Ingrid