Blog 7: Tussenbeoordeling | Koningsdag | Zus ophalen!!

Mambo,

Ik ben de uurtjes aan het aftellen, Daan land vanavond namelijk hier in Tanzania!! Iets waar ik natuurlijk naar uit kijk en super veel zin in heb. Wat voor mij ook betekend dat ik ruim 2 weken vakantie heb GENIETEN!

Maar eerst verder waar ik de vorige keer gebleven, en bereid je voor want hij is weer ietsje langer dan verwacht.. oeps.

Woensdag was een interessante stage dag. Bij aankomst op stage had ik al in de gate dat er een ingewikkelde casus zou liggen aangezien iedereen druk bezig was. Er werd mij verteld dat er in de nacht een vrouw was binnengekomen met eclampsie. Ze had al convulsies gehad waardoor een kans op hersenschade aanwezig is. Lien en ik zaten rustig aan tafel te wachten tot iedereen aanwezig was en ze het morning report gingen overdragen, tot wij ineens de collega’s snel zagen lopen. Aangezien dat best bijzonder is hier (pole pole) gingen we toch maar eens kijken. Twee verpleegkundige stonden om het bed en een reanimatie was begonnen. Lien en ik gingen er direct heen, handschoentjes aan, kijken of we konden helpen. Ze hadden direct medicatie gegeven en een zuster was aan het reanimeren. Lien wilde het overnemen en begon met borstcompressies, ik telde met haar mee maar toen ze bij de 12 was vertelde de hoofdzuster haar te stoppen. Wij hadden zoiets van huh!? Maar ze moest stoppen, inmiddels hadden ze een ademhalingsballon op haar mond geplaatst. Ze deden 2x beademen en ik dacht ik ga verder. Ik begon direct met borstcompressies en na 3x werd ook mij verteld om te stoppen. Ze wilde kijken of ze ademde, ik dacht bij mijzelf, kijken? Vervolgens ging een andere zuster borstcompressies geven, ik zeg borstcompressies maar het leken eerder drukjes met twee handen, naast elkaar plat op de borst. Lien en ik wisten niet wat we zagen. 

Deze vrouw lag de hele nacht al slecht waardoor er een kleine kans was dat ze eruit zou komen maar zoals deze ‘reanimatie’ er aan toe ging was niet om aan te zien. Lien en ik hebben het geprobeerd maar kwamen er niet tussen en de hoofdzuster stond erbij en die hield ons tegen. Best een vervelende ervaring. Hier kan ik dan wel weer een mooie reflectie over schrijven wat ik ook gedaan heb. Deze vrouw heeft het overigens ook niet gehaald.. Heel sneu om te zien, haar man kwam een aantal minuten later binnen en wij moesten het hem dus vertellen. Hij brak compleet (logisch) en gilde nog net niet de hele tent bij elkaar. Zo begint het proces van rouw hier, het lijkt op een soort schreeuwen en niet om aan te zien.. 
De hele afdeling was in rep en roer en ze waren veel meer meegaand dan ik in eerste instantie had verwacht. Dat is dan wel weer mooi om te zien.

Verder heb ik deze dag voor het eerst zelf bij een vrouw vaginaal onderzoek mogen doen! Klinkt ranzig, ik vond het geweldig! Haha

Deze vrouw was pas bevallen en had een bloeding gehad. Vervolgens vroeg de zuster aan mij of ik had gecheckt of ze nog steeds aan het bloeden was. Ik zei nee, kan ik nu wel even checken en samen gingen we naar de patiënt. Ik weet dat we dan een uterusmassage (heel hard duwen/ wrijven op de uterus) geven om te voelen of de baarmoeder volledig samengetrokken is en zo ook te controleren of ze nog bloed. Ik begon dus met het geven van de massage en er was geen bloeding meer. Handschoenen had ik al aan en ze vertelde mij dat ik moest voelen of er nog bloedpropjes aanwezig waren, ik wist even niet wat ik hoorde maar ik mocht inderdaad zelfstandig voelen. Je gaat letterlijk met je vingers/ hand de vagina in om te checken of er nog bloedpropjes zijn om deze vervolgens eruit te halen. Klinkt enorm vies, maar voor mij zeer interessant! Ja, echt haha

Goed van vagina’s door naar mijn vriendinnen. Mooie overgang niet;)

In de avond waren ze met een aantal samen aan het eten en zo heb ik gezellig met ze allemaal gefacetimed. Heerlijk om ze tegelijk te spreken, ik mis ze stiekem toch wel! Kan neet wachten um jullie weer te zeen girlss, drinken we saame unne malibu cola (of twieë..)

Donderdag was alweer de laatste dag op Post Nataal voor Lien:(. Het was een prima dagje op stage, er hangt vanaf nu een leuke (afscheids)foto van ons samen op de afdeling (in lakens gewikkeld met regenlaarzen op scrubbing day:P).

In de avond gingen we gezellig met het hele huis uiteten omdat Nathan ons ging verlaten zaterdag. We hebben gegeten bij hot plate, waar ze overheerlijke curries hadden! Hier gaan we zeker nog een keertje terug.

Van hot plate terug naar huis, hier deden we een drankje (konyaki) en vervolgens gingen we met degene die nog wilde naar de Kundayo meiden om te bierpongen. We hadden namelijk de vrijdag vrij genomen dus je kan wel raden wat er op de planning stond. Na een potje bierpong kwamen er een aantal met het idee om stress pong te spelen, nog nooit van gehoord maar enorm leuk! Vanuit Kundayo door naar de ViaVia waar we een gezellige avond hadden! Eenmaal thuis aangekomen kregen Laura, Janne, Lien en ik het idee om een slaapfeestje te houden! Zo gezegd, zo gedaan. Lau sliep gezellig in mijn bedje en Janne bij Lien, lekker knus in een eenpersoons bed:)

Vrijdag was deadline dag voor mijn pleidooien die ik in moest leveren voor mijn tussenbeoordeling. Want naast alle leuke dingen hebben we natuurlijk (helaas) ook nog onze opdrachten voor school. De hele dag heb ik bij het Mount Meru Hotel gezeten om hier aan te werken en uiteindelijk alles afgekregen en ingeleverd. Op de terugweg naar huis (15 min lopen) heb ik gefacetimed met mijn tante en neef!

Zaterdag waren we uitgenodigd bij de Masai vrouwen van mamma. Mamma Mackrime is de moeder van ons gastgezin waar wij wonen en zij heeft een stichting opgericht die vrouwen redden die wegrennen van de masai. Masai is een van de grootste stammen hier in Arusha die nog doen aan het uithuwelijken van hun dochter. Veel jonge meiden rennen daarom weg omdat ze moeten trouwen met een (vaak) oudere man die ze niet kennen. Deze meiden vangt mamma op waarbij ze onderdak en opleiding krijgen in een rescue house. Wij waren uitgenodigd om ze te bezoeken. Winnie (een van de werksters in huis) vertelde dat het een soort feestje zou zijn dus wij lekker opgetut die kant op. Als cadeau/ bedankje kochten we producten die ze goed konden gebruiken (rijst, zeepjes, olie, thee, meel, maïs, tandenpaste etc.). Onderweg naar het feest werden we aangehouden door de politie voor te hard rijden terwijl onze chauffeur echt duidelijk onder de 50 reed. Bizar hoe corrupt het hier is! Goed, eenmaal aangekomen werden we door de meiden in ontvangst genomen. Het viel ons direct op dat het er niet uitzag als een feestje en dat was dus ook niet zo. Komen wij aan, opgetut en al (wat best bijzonder is aangezien wij hier allemaal als Toos make-up loos door het leven gaan m.u.v. de avondjes uit natuurlijk). We voelden ons lichtelijk overdressed.. Er stond een rij stoelen opgesteld waar we mochten plaatsnemen en alle meiden stonden tegenover ons. Een voor een stelde zij zich voor (met tolk voor degene die geen Engels spraken). Vervolgens mochten wij allemaal vragen stellen en zij aan ons. Erg interessant als je hoort wat die meiden hebben meegemaakt. Ze vroegen aan ons of wij ook door onze vaders werden uitgehuwelijkt (gelukkig niet), bizar dat hun zich daar niets van kunnen voorstellen (en andersom). 
Zo gingen er vragen over en weer, gaven we onze gift en werd er voor ons gezongen. Een zeer bijzondere en interessante dag, waar je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Wat hebben wij het toch eigenlijk goed!

Verder moesten we ons visum gaan verlengen, een heel gedoe kan ik je vertellen. Immigratie doet namelijk heel erg moeilijk op het moment.. Uiteindelijk met een omweggetje is het gelukkig allemaal goed gekomen.

Zondag hebben we de hele dag aan school gewerkt bij het Mount Meru Hotel. De reden dat we daar vaak aan school gaan werken is omdat ze daar goede wifi hebben. Hier in huis is de wifi namelijk redelijk als je alleen bent maar we wonen hier met 10 mensen dus wifi is traaaaag. Verder heb ik nog gebeld met het thuisfront en was de dag niet heel bijzonder.

Maandag, dat betekend dat het weekend weer voorbij is. De eerste dag dat ik samen met Laura op de afdeling stond. Er was afgelopen nacht een patiënt overleden waardoor de afdeling erg chaotisch was. Er werd heen en weer gediscussieerd en vooral op zulke momenten zou ik zo graag de taal willen verstaan! Ik zei al tegen Laura, het lijkt wel of iemand schuldig is en ze ruzie zitten te maken hierover. Toen ik hier later naar vroeg bleek dat er geen zuurstof op de afdeling aanwezig was (verkeerde aansluiting op de fles) waardoor ze de patiënt dus geen zuurstof hadden kunnen geven. Slecht georganiseerd dus vanuit de afdeling. Het was de gehele ochtend druk en chaotisch wat niet prettig werkte. Op een gegeven moment riep de hoofdzuster iedereen bij elkaar. Ze vertelde dat ze gingen bespreken waar ze te kort kwamen, super goed vond ik dat. Er werd echt gediscussieerd wat goed was en wat slecht ging en dus beter kan. Hierbij werd genotuleerd. Heel erg goed van ze, dit had ik niet direct verwacht. 

Dinsdag hebben we helemaal niks gedaan behalve in de zon gelegen en af en toe in het water plonsen bij Mount Meru Hotel. Ook zijn mijn zus en schoonbroer vandaag getrouwd (geregistreerd partnerschap). Ze hebben het simpel gehouden want het feestje kan natuurlijk pas gevierd worden zodra ik terug ben;) Even met ze gefacetimed om ze te feliciteren, en natuurlijk een drankje gedronken om op ze te proosten!

Woensdag was het de verjaardag van Demi. Eerst moesten we allemaal naar stage, een interessante stage dag. Er was een vrouw op de afdeling, Helena, met een trombose been. Haar been was zo opgezwollen dat het aan de onderkant op verschillende plekjes open was gegaan. Zat ook helemaal vol met pus. Ze had zoveel pijn en zag er niet goed uit. Laura en ik waren bij haar de controles aan het doen en het leek ernaar dat ze koorts had maar een temperatuur meter hebben we niet op onze afdeling. We hebben er ergens eentje vandaan getoverd (geleend) en ze had inderdaad 37.8 verhoging. Er zou een team specialisten komen om de casus te bespreken want haar bloeddruk was ook erg laag en haar been erg warm. Laura en ik waren de casus samen aan het bespreken en zeiden tegen elkaar dat we bang waren dat ze in septische shock zou raken. En inderdaad, het specialistische team concludeerde dat ze septisch was en omdat haar conditie zo verslechterde werd ze verplaatst naar ICU om daar ‘streng’ gemonitord te worden. De wond hadden ze van te voren nog verzorgd, maar liefst 400 Ml pus was eruit gekomen. Bizar (ranzig..)
In de avond gingen we lekker uiteten om Demi haar verjaardag te vieren. Als voorgerecht bestelde we sushi!! en vervolgens een heerlijke pizza met toetje na.

Donderdag was ook weer een zeer interessante stage dag, er was een meisje van 19 jaar die bij EMD (emergency department) binnen kwam met de diagnose eclampsie (20 weken zwangerschap). Ze werd naar onze afdeling gebracht en was half buiten bewust zijn. Later op de dag werd ze iets meer alert en zat ze continu te schreeuwen (ja echt, schreeuwen). In het swahili riep ze de hele tijd dat haar oma haar in de steek liet etc. etc. Erg zielig, maar ze was helemaal verward.
Uiteindelijk is het de noodzaak om de baby geboren te laten worden (enige manier om eclampsie te genezen), het kindje zal het niet halen omdat de moeder pas 20 weken zwanger was maar op zo een moment gaat gezondheid van de moeder natuurlijk boven alles. Na de bevalling was ze nog steeds verward en de diagnose ‘post psychiatrie’ werd geconstateerd waarvoor ze dus medicatie kreeg om rustig van te worden.

Vrijdag zijn Laura en ik nog naar ICU geweest om te kijken het met Helena (trombose been) ging. Ze zag er al een stuk beter uit en langzaam aan ging ze kleine stapje vooruit. Ook ligt er al ruim een maand een vrouw op de afdeling, Neema, die hier bevallen was van een tweeling. Na haar bevalling kreeg ze een flinke bloeding waardoor ze anemie had en meerdere malen een bloedtransfusie heeft moeten ondergaan, omdat haar bloedgroep (O negatief) hier lastig te verkrijgen is duurt het iedere keer een tijdje voor er een unit bloed beschikbaar was. Inmiddels is ze helemaal opgeknapt en de arts vertelde haar tijdens de artsenvisite dat ze naar huis mocht, ze was zo blij! mooi om te zien!
Ze bedankte ons nog voor de goede zorgen, heel erg leuk. 

In de avond had ik mijn tussenbeoordeling met Simone (docent school). Een fijn gesprek gehad en tot zover gaat alles heel goed, dus dat is mooi. Ik had vorig jaar namelijk een verschrikkelijke tussenbeoordeling en daardoor keek ik er wel een beetje tegenop. Maar zorgen voor niets, het ging harstikkeg goed!

Nou dat moet gevierd worden toch? We gingen naar de empire (de lokale kroeg, zwart met witte puntjes plaats) waar we konyaki dronken met een life bandje op de achtergrond. Er was een jongen met dreadlocks en na een aantal glaasje konyaki vroeg ik hem of ik een dreadlock van hem mocht hebben. Zo gezegd, zo gedaan. Iemand anders was zo vriendelijk om een mes voor mij te halen en met een dreadlock als souvenir ging ik naar huis, gelachen dat we hebben!!!

Zaterdag heb ik met vriendinnetjes gebeld, die lekker waren zwemmen. Het was namelijk lekker weer in Nederland. Kunnen zij ook een beetje bruin worden, want ja anders wil niemand met mij op de foto als ik over ruim twee maanden naar huis kom ;P
Verder besloten Lien en ik om samen naar de AIM mall te gaan. Dit is een overdekt shoppings centre (african style, dus stel je er niet teveel bij voor). Daar lekker geluncht, wat rondgelopen en toen we naar huis wilde gaan rond half 5, besloten we dat we daar helemaal geen zin in hadden. Dus gingen we naar the Mulberry om daar nog lekker te verder te borrelen. Twee jongens kwamen bij ons zitten waarvan één een safari bedrijf had, en zo had ik voor een vriendenprijsje een safari geregeld. 

Fijn om even een dagje lekker met zijn tweeën te hebben! Normaal zijn we altijd met een grote groep, maar dit was ook wel weer even lekker. Heerlijk bijgekletst, want ja we zien elkaar minder omdat we niet meer samen op de afdeling staan :( dus genoeg te bespreken. Half twaalf waren we pas thuis, een heerlijke dag!

Zondag hadden we helemaal niets gepland, het was pasen en we hadden gehoord van een soort paas bbq. Dit wilde we natuurlijk niet missen, dus besloten we om daarheen te gaan. 4 andere studenten van het ziekenhuis gingen daar ook heen en waren er voor ons. Ze stuurde een filmpje door dat het niet zoveel voorstelde en inderdaad; het was een soort bbq waar alleen maar moslims waren en dus iedereen hoofddoeken droeg en er uit de koran werd voorgelezen. We besloten dat we dit misschien toch maar beter konden overslaan.. 

Dus gingen we naar the Mulberry om daar maar lekker te borrelen. Later op de avond gingen er nog een aantal mensen uit en de rest naar huis. Drie keer raden wat ik gedaan heb.. ;)

FOUT!

Ik ben naar huis gegaan, ja echt waar en nee ik was niet ziek. Moe dat wel, dus lekker mijn nest in gekropen. 

Maandag, paasmaandag. We hadden vrij en zijn lekker thuisgebleven. Ik heb even met het thuisfront gefacetimed tijdens de familie reünie waarbij ik in de organisatie zou zitten dit jaar.. (goed geregeld of niet?). Verder heb ik dingen geregeld voor als Daan hier is en hebben we spelletjes gespeeld, Skip-bo en beveren. Lekker dagje!

Dinsdag naar het Mount Meru Hotel om aan school te werken, we wilde eigenlijk in de middag in de zon liggen maar helaas was het bewolkt vandaag. Het is de afgelopen dagen wat grijzer en in de nachten regent het ook vaak. Tot zo ver het regenseizoen dus, het komt er toch wel aan denk ik. Maar goed als het overdag nog te doen is hoor je mij niet klagen.

Bij het Mount Meru Hotel (MMH) hebben ze een regendouche waar je gebruik van mag maken als je gaat zwemmen, vanwege het weer gingen wij niet zwemmen maar van die douche wilde we wel gebruik maken. Lien en ik stonden klaar om de douche in te springen en ineens hoorde we de badmeester. Wij stonden daar lekker half naakt waardoor we beide als een stelletje kippen de douche in rende, die we al aan hadden gezet om op te warmen. Stond ik dan, half met mijn kleren nog aan onder een natte douche.. lachen konden we, achteraf natuurlijk haha.

Woensdag was een normale dag op stage, het is iets minder druk dan vorige week en Helena (trombose been) ligt weer terug op onze afdeling. Haar been ziet er ook al een stuk minder dik uit en ze voelt zich gelukkig al wat beter. 

Donderdag was ook weer een normale stage dag, er worden de afgelopen weken bizar veel tweelingen geboren. Er zijn er denk ik wel een stuk of 8 geboren, en ik zou ze stuk voor stuk allemaal mee naar huis willen nemen. Maar ben maar niet bang, gaat nooit in mijn koffer passen;)

In de avond gingen we naar de ViaVia (uitgaan) waar karaoke avond was. Gezongen voor mijn leven (schreeuwen, geen stem meer over) en lekker wat dansjes gewaagd op de dansvloer. Wat hier best een hele workout is naast al die Afrikaanse meiden die geboren zijn met losse heupen.

Vrijdag waren we ook vrij (genomen, na een avondje uit) wat dus betekend dat ik VAKANTIE heb. Maandag komt Danielle namelijk al (OMG)

Ik heb ruim anderhalf uur met een vriendin gebeld, genoeg bij te kletsen dus! Als ik dan zo aan het bellen ben dan merk ik wel dat ik mijn eigen vriendinnetjes wel mis. Gewoon dat ‘thuis, eigen’ gevoel, heerlijk om dan lekker bij te kletsen! Daarna ben ik lekker met Lau gaan lunchen en hebben we niet veel meer gedaan. 

Zaterdag Koningsdag, een feestje dat we hier gewoon gevierd hebben. Om half 4 was er een voetbalwedstrijd: Nederland tegen de wereld. Uiteraard won het Nederlandse team met 5-1! Daarnaast was er een mini vrijmarkt waar mensen hun spulletjes verkochten. Dit was allemaal georganiseerd door een groep Nederlanders die hier wonen, het was dus ook bestemd voor alle Nederlanders om deze dag niet voorbij te laten gaan. Na de voetbalwedstrijd was er een afterparty bij een restaurant. Enorm gezellig, alles was oranje versierd en ze hadden gewoon kroketten en frikandellen :O. Drie maanden niet gehad, ik was een gelukkig mens.

Een feestje met 70% Nederlanders. We zijn inmiddels zo gewend om in het openbaar te roddelen omdat ze ons hier toch niet verstaan dat we hier vanavond alert op moesten zijn! Marjolein was er ook, en we hadden afgesproken: ‘what happens at smileys stays at smileys’. Dan weet je wel wat voor een avond het was.. Genoten!

Zondag, ik heb de laatste dingetjes geregeld voor de vakantie. Heb de briefing gehad voor de Safari en verder deze blog bijgewerkt. Ik moet namelijk updaten voordat Daan hier is want dan ga ik namelijk twee weken niet schrijven en het was dan ook wel weer tijd voor een nieuwe blog;)

Mijn backpack staat inmiddels al klaar, ingepakt en al. Ik ben er helemaal klaar voor. Veerle haar ouders zijn afgelopen woensdag geland en die van Janne afgelopen zaterdag. Heel vreemd dat het moment dat iedereen bezoek krijgt nu al hier is! 

De dag dat Danielle arriveert en ik kan niet wachten tot het vanavond is!!! Ik heb best goed geslapen, ben laat naar bed gegaan omdat ik wist dat ik toch niet direct zou slapen maar toen ik er eenmaal in lag was ik binnen vijf minuten vertrokken. En tot vanochtend Lien haar wekker ging (heeft gewoon stage) heb ik aan een stuk door geslapen. Vandaag ga ik de laatste dingetjes inpakken en vanmiddag nog wat aan school doen zodat ik daar twee weken niet naar om hoef te kijken.

Daan zit nu in het vliegtuig. Ze is inmiddels vertrokken vanuit Düsseldorf naar Amsterdam, daar zal ze een korte tussenstop hebben en vervolgens zal ze doorvliegen richting Kilimanjaro airport waar ik haar vanavond zal staan opwachten.
Ze landt om 20.10, dus de dag zal voor mij lang duren (ieder uur voorbij zien gaan?). Om 7 uur vanavond wordt ik opgepikt door Makundi onze taxichauffeur en rond 8 zal ik op het vliegveld zijn.

Zoals ik al eerder verteld heb gaan we ruim twee weken rond reizen. We beginnen hier in de stad, want ik wil natuurlijk laten zien waar ik woon, werk en leef. We zullen dus twee nachtjes hier in Arusha slapen en vanaf woensdag gaan we op een drie daagse safari. Tarangire National park, Lake Manyare en eindigen bij Lake Natron. Heel benieuwd hoe deze safari zal zijn omdat ik er natuurlijk al een gedaan heb. Alleen ben ik in twee andere parken geweest, dus heel benieuwd naar deze.
Vanuit Lake Natron worden we afgezet bij onze volgende verblijfplaats in Moshi, aan de voet van de Kilimanjaro. Hier blijven we twee dagen en willen we misschien een hike doen op de berg, kan ik in ieder geval zeggen dat ik de kili (Kilimanjaro) heb beklommen, dat dat niet tot de top is hoeft niemand te weten;). Vanuit Kili door naar de Usambara Mountains waar we vier dagen zullen blijven, hier slapen we hoog op de berg en het uitzicht moet heel bijzonder zijn!. Vanuit Usambara door naar Dar es Salaam waar we een nachtje zullen blijven om vervolgens vanuit daar door te vliegen naar Zanzibaar waar we nog vijf daagjes heerlijk kunnen gaan genieten!

Ik heb er bizar veel zin in!! Vanaf het begin leefde ik eigenlijk naar 'dat moment' dat Daan zou komen en nu is dat eindelijk hier, de tijd is zo snel voorbij gevlogen. De aankomende 2.5 week gaan gegarandeerd ook voorbij vliegen en zodra Daan weg is dan is het nog minder dan 2 maanden :O 

Maaaaar, niet al te snel. Eerst op vakantie met Daan, ik vind het zo tof dat ze mij komt opzoeken!
Ik ga lekker genieten!

Heel veel liefs, Ingrid X