BLOGG 8: SAMEN REIZEN | HIKEN OP FLIPFLOPS | VLUCHT GEMIST | EINDE TAKEOVER

ALARM!

Ik (Daan) neem de blog even over;) 
Het is vandaag woensdag 15 mei en ik ben nu precies 2 weken en 2 dagen met Ingrid aan het rondtrekken. Momenteel zijn we weer terug in Arusha en vanavond vlieg ik alweer terug naar Nederland! Time flies.. nou hier onder in een notendop (sorry, gelogen), wat we de afgelopen twee weken zoal uitgespookt hebben!

Laten we even bij het begin beginnen. 

He ho lets go! De wekker gaat, 03:22(want hele cijfers passen niet in mijn autistische gedachten). Snel die douche in maar voor als nog voel ik me wonderbaarlijk fit voor dit tijdstip. Aangezien Koningsdag ook weer geslaagd was had ik niet gedacht dat het opstaan me zo makkelijk af zou gaan (lees: alcohol, veel alcohol).
De laatste spullen in het koffer en de auto in. Freek achter het stuur en eerst nog even mam ophalen, op naar Düsseldorf.

Visualisatie momentje: parkeren, verkeerde weg in geslagen, bij de 10 minuten short stop uitkomen, lichte paniek, rondje rijden, weer verkeerd maar met een goede manoeuvre naar links toch op het goede parkeerdek belanden. Pfieuw, koffietje gedronken, afscheid genomen.. en weg was daantje. Helemaal op mezelf vertrouwen vanaf nu: moet lukken!

Om 8:15 vertrok mijn vliegtuig naar Amsterdam om daar vervolgens over te stappen op de vlucht naar Kilimanjaro. ZIN IN!! De eerste vlucht verliep in vogelvlucht (haha), we waren nog niet opgestegen of waren alweer aan het dalen. In dit korte tijdsbestek werden we nog snel voorzien van een Luiks wafeltje en een bekertje water. Twee happen, een slok verder en we waren geland. Mijn tweede vlucht sloot perfect aan (10:35) dus ik had voldoende tijd om op het gemak naar mijn gate te zoeken. Dit verliep ook allemaal op rolletjes (Freek had hier van te voren zijn twijfels over) maar ik kan het wel;) als ik niemand heb die voor mij denkt moet ik het wel zelf doen.

Nou vlucht twee van start, tijd voor de eerste film: Mary Poppins Returns, jeugdsentimentje! De eerste maaltijd werd al snel geserveerd: vegetarische pasta met witte saus, een salade, crackots met een stuk kaas en een lemoncake als toetje. Iet wat vroeg zo een warme maaltijd (11:45) maar zeker niet verkeerd!! 
Een paar uur, een pizzabroodje en nog een lemoncake verder vloooooog de tijd (snap je m) voorbij en voor ik het wist werd het dalen weer in gezet. Wiehoee, nog maar eventjes en dan sta ik met twee voeten op Afrikaanse bodem. 

20:10 daar zijn we dan! To do: visum aanvragen en tassen pakken. Dit ging allemaal vrij snel en voor ik het wist hing er een of andere 3 maanden oud ingeburgerde Afrikaan om mijn nek. Knuffelen met Ingrid was fijnnnn. De nodige fotos werden gemaakt maar op geen een zijn we echt goed blijven plakken. Nou, hup die taxi in naar Meru Inn, ons eerste hostel. Een rit van drie kwartier a een uur. Ik was even vergeten hoe bagger het verkeer hier natuurlijk geregeld is en dat het verkeer hier links rijdt ipv rechts. Verder was het pikkedonker en is met groot licht rijden meer dan normaal. 
Weer even aan wennen en de nodige schrik momentjes al gehad. 

Eenmaal bij ons Hostel ontdekte we een baantjestrekker in de wc van ongeveer 3 bij 2 cm. Eh KAKKERLAK, ieks. Ingrid is er overheen gaan plassen en probeerde hem door te spoelen maar de zwemmer zwom gewoon weer terug. Hulptroepen erbij gehaald en ik kon rustig naar de wc. Pfieuw
De eerste nacht verliep verder prima, bed lag goed en ik heb geslapen als een roosje. Ingrid had er deze nacht wat meer moeite mee. 

In het kader van pole pole werd 09:30 opstaan, 10:30. We zijn met de taxi naar Mamma Mackrime gegaan, Ingrid haar woonplek. Nou, het belangrijkste meteen gedaan: hup die kaas in de koelkast! Al vond ik het eerder een schimmelkast maar oke. Plastic zak om de vacuüm verpakte kaas en moet goed komen. Voorraad met eten weer aangevuld. Ter verduidelijking: ik had een backpack voor mezelf en een koffer voor Ingrid bij. Deze was voor de helft gevuld met kleding en de andere helft bestond uit een voedsel overlevingspakket. Dus, na een voorstelrondje van de huisgenootjes en een rondleiding in het huis op naar het Mount Meru ziekenhuis met de dala dala (krakkemikkig busje waar altijd nog wel iemand bij kan zitten of staan of liggen of dubbel gevouwen in past). Ohja en het stinkt maar verder prima busje. Ik mocht voorin!
Na 10000 keer mambo, poa, assante, assante sane en karibu te hebben geoefend bleef het nog steeds niet echt hangen dus heb ik dit aan Ingrid over te laten. Zo gezegd zo gedaan, ziekenhuis binnen geweest. Heel interessant om gezien te hebben waar Ingrid haar stage loopt en hoe het er daar aan toe gaat (vooral hoe het anders zou moeten). Ik heb een babytje vast gehad.. zo klein, meer doek als baby, heel bijzonder en enorm kwetsbaar. Na alle afdelingen en enthousiaste verpleegkundige gezien te hebben (you sisters?? But Ingrid is blond, you have the same father?) zijn we gaan lunchen. Zo ging de eerste dag snel voor bij en hebben we savonds met twee huisgenootjes (Marline en Demi) van Ingrid gegeten en nog een drankje gedaan. Terug naar ons Hostel want woensdag ochtend zou om 7:30 onze 3 daagse safari beginnen! 

Jullie snappen natuurlijk wel dat als ik iedere dag zoals hier boven, uitgebreid ga beschrijven, jullie internet dadelijk error aangeeft, wat erg jammer zou zijn want dan kun je t niet aflezen, dus ik ga proberen het een beetje in te korten, PROBEREN!;)

Onze Safari bestond uit drie delen en gedurende de safari hadden we dezelfde gids, genaamd Patrick. Na een overheerlijke koffie gingen we op weg! We zijn gestart bij het Tarangire park, hier hebben we 6h lang dieren gespot (game driving). We hebben heeeel veel olifanten gezien( mijn droom kwam uit) en verder o.a. Giraffes, leeuwinnen, wilde beesten, zebra’s, aapjes, impala’s, gazelle, everzwijnen, stokstaartjes en waterbuffels. Zo vet om al die beestjes van dicht bij te zien!! Veel mooie plaatjes geschoten;) Aan het einde van de dag zijn we naar Lake Manyare gereden en hier hadden we onze eerste overnachting in een Lodge + zwembad. Hier lekker van geprofiteerd en eenmaal fris en fruitig samen met Patrick gegeten. Dag 2 zijn we Lake Manyare in gegaan, ook hier weer 4h gamedriving gedaan alleen waren buiten de dieren die we in Tarangire park al gezien hadden, de nijlpaarden en leeuwen helaas niet in de mood om te voorschijn te komen. Helaas pindakaas, geen big five gespot maar het park zelf was prachtig! 

Vanuit Lake Manyare zijn we doorgereden naar Lake Natron, er was alleen een klein probleem. Onze gids Patrick had namelijk een of ander papiertje nodig wat hij op zijn telefoon toe gestuurd moest krijgen en dit was nog niet gebeurd. Om de tijd dus even te doden zijn we naar een local market gegaan. Een markt waar oa ook lieve kleine schattige geitjes geslacht, ter plekke ontleed en daarna bereid werden. Wat hebben wij gedaan denk je?? Jaja, een stuk geit uit gezocht voor de lunch! Het voortraject hebben we overgeslagen, hier hadden wij beide namelijk geen behoefte aan. Arme kleine zielige geitjes.. maar eerlijk is eerlijk. Het been of wat het ook mocht zijn, was taai maar best lekker. Echter hadden we ook een lunch box en onze voorkeur ging meer uit naar de sandwich die hier in zat alleen er was zoveel geit dat we het bijna onbeschoft vonden om te zeggen dat we genoeg hadden. 
Toen we zo goed als uitgegeiten eh gegeten waren konden we onze weg vervolgen. 

De rit naar Lake Natron zou 3h rijden zijn en Ingrid en ik waren aardig moe. Planning: lekker even een dutje doen en dan zijn we zo daar. NOT. 3h lang, humpy bumpy road. Dikke vette pech dus. Veel gelachen omdat we er lekker melig van werden (ingrid kreeg rug op dr jeuk en heeft zeepaardjes gezien, had je bij moeten zijn) en uiteindelijk gearriveerd bij onze overnachtingsplaats op een Masai Tented Camp. Hier konden we even bijkomen en zijn we vervolgens naar het Lake Natron meer gelopen met een Masai guide, op onze slippertjes, heel heel mooi want er waren wel honderden flamingo’s (tik maar even in op Google;). Aangezien het een meer is, waarvan het water is terug gelopen was het best een klei-ige ondergrond om op te wandelen. Na veel gehannes met onze slippertjes raakte we ze uiteindelijk kwijt in de drap en konden we op onze blote voeten verder. Stel je even voor dat er een hele boel beesten wonen in en om dit stuk meer en er overal dus word gepoept en geplast. Ja daar liepen wij dus op blote voeten doorheen;) we zijn wat gewend zullen we maar zeggen, farmgirls. Eenmaal terug bij onze slaapplek hebben we weer samen met onze Patrick gegeten. Ook douchen in het licht van onze iphone zaklamp met heel veel mugjes om ons heen was weer eens wat anders. Uiteindelijk moe van de intensieve auto rit, maar voldaan de tent in om te slapen. Althans.. het duurde even want we moesten nog op sprinkhanen jacht. De lamp in de tent was namelijk net uit en ineens viel er iets op mn gezicht.. verzin de rest zelf maar. 

Nou de laatste dag van onze Safari aangebroken, we zouden een hike gaan doen naar de watervallen met weer dezelfde masai guide. Op aanraden van onze Patrick onze wandelschoenen aangetrokken, klaar voor vertrek! Komen we bij de Masai guide aan en het eerste wat hij zei was: you don’t have flipflops?? Dus, wij onze wandelschoenen dan maar weer uit en slippertjes aan want ja.. hij zal het wel weten. Nou wij ook! Potverdikke een levensgevaarlijke hike door de bergen over de rotsen gehad en stukken door de stromende rivieren (op flipflops...) Blij dat we 1,5h later weer levend en wel terug waren.  Zijn onze scoutingskilss toch goed van pas gekomen. Het ontbijt/brunch wat we hierna kregen daar waren we iets minder blij mee, zeg nu zelf: frietjes, kip en een soort van spaghetti om 9:30 in de ochtend is nu niet bepaald waar je dan zin in hebt. De kat vond de kip erg lekker en dit was zijn geluksdag! De bofkont. 

Nou de jeep weer in en de 3h durige humpy bumpy road weer terug naar Arusha in het gezelschap van het Masai hoofd(leider). Vanuit Arusha zijn we afgezet in Moshi, ik zal maar niet te veel ingaan op deze auto rit want we leven nog zullen we maar zeggen;) onze Patrick was namelijk iets minder goed gestemd en had ineens heel veel haast. In Moshi sliepen we in een PRACH-TIG luxe hotel voor ons alleen, met een super lieve gastvrouw, een zwembad en hele mooie slaapkamer (lees: 3pers bed!!) Meer een soort van suite. We hebben hier twee overnachtingen gehad, dus een volle dag en dit was overigens ook een van de twee dagen waar we van de zon hebben kunnen genieten. Ik kom niet als Afrikaan terug. Helaas. Ook was vandaag de dag dat mijn buik het even lastig had met het eten hiero. Na een aantal waterige toiletbezoekjes vond ik het wel welletjes geweest en was een banaan mijn reddende engel (onze lieve gastvrouw heeft meteen een tros verse bananen laten komen mocht ik er meer nodig hebben) en heb ik het in de avond wat rustiger aan gedaan met het eten, dit had het gewenste effect. We zijn nog een cocktail gaan drinken bij een of andere club, niet dat dit bevorderlijk was voor mijn buik maar Danielle en Ingrid zouden Ingrid en Danielle niet zijn als ze de cocktail over hadden geslagen!

De volgende dag hebben we weer heerlijk ontbeten (we werden op onze wenken bediend) en zijn we naar Mombo vertrokken met de taxi en vanuit Mombo met de bus naar Usambara Mountains, Mambo viewpoint gereden. Slaapplek nummer 5! Hier zouden we drie nachten verblijven maar aangezien het weer ons niet mee zat
(Lees; regen, mist, nog meer regen, een 4h durige hike en natgeregend) en we daar zelf niets konden ondernemen, vonden we het wel welletjes en zijn we na een boel geQwixx (spelletje) een dag eerder met onze pas gewassen, nog steeds nat maar wel gestreken hike kleren, weer vertrokken naar Lushoto om de bus te nemen naar Dar es Salaam. Toevoeging hier aan was dat we dachten dat ze onze kleding de dag er voor al gewassen hadden, na onze hike, niet dus. (Pole pole) Uiteindelijk hebben ze dit 2h voor vertrek nog snel gedaan (uh pole pole) en vervolgens toen wij lichte paniek hadden omdat we bijna moesten gaan, kregen we steeds als antwoord op de vraag waar onze kleren waren: ironing ironing!! Pole pole mzungos! Nou t is goed gekomen;) we hebben ze in de volgende drie hostels die volgde onder waaiers, aircos en voor het raam laten drogen. Heuj.

Nou drie dagen Dar es Salaam, ook deze rit er na toe was levensgevaarlijk. Kort:
2u vertrekt de de bus werd 3u vertrekken - er werd nog geklooid aan schroefjes e.d. en dit had weer met de koppeling te maken - inhaalmanoevres waar je u tegen zegt - fikse regenbuien, groot licht aan en geen verlichting langs de wegen toen de avond viel. Wederom ook dit weer overleefd, Ingrid vond het allemaal wel meevallen maar die is denk ik even vergeten hoe je in NL auto moet rijden. De dagen in Dar waren erg leuk, zo leuk dat we besloten onze vlucht naar Zanzibar te missen....... daar kom ik zo op terug! 

Eerst de gezellige avond met Zuid-Afrikaan Nathan nog beschrijven. Op aanraden van een vrouw die we aan hebben gesproken belandde we bij een restaurantje. Hier waren nog drie andere mensen waarvan twee zakenlieden (collegas van elkaar). We hadden beide zin in Sangria, keuze uit 1L of 2L en het werden er.......2! Allemaal 10 punten verdiend!! Nou lang verhaal kort; de 26 jarige Nathan kwam ons uiteindelijk met 2 flessen rode wijn, brandy en water gezelschap houden en voor we het wisten was onze avond gratis en voor niks. Die gekke Nathan wilde namelijk met liefde onze avond bekostigen.. ofja zijn werk want hij hoefde zelf niks te betalen;) als we wilden kregen we ook nog zijn slaapkamer. Hij kon namelijk niet begrijpen dat wij in een of ander hostel zaten en bood met liefde zijn slaapkamer aan, hij zou wel een andere boeken. Dat hebben we toch maar niet gedaan, ook de rit naar huis vriendelijk afgewezen aangezien we het er beide over eens waren dat auto rijden en twee flessen wijn niet goed samen gingen. 
Opgestaan met hoofdpijn. En de uitkater dag eindigde met... nog een extra nachtje in Dar!

Ja je leest het goed, jut en jul zaten 2h vast in het verkeer door de heftige regenbuien en hebben daardoor hun vlucht niet gehuild, eh gehaald. Nog nooit zoveel stress gehad.
Nou, niks meer aan te doen. Andere vlucht geregeld voor de vroege ochtend en een heel heel heel heel heel goedkoop hostel gescoord. Met chips als avondeten, want ja geen restaurant of eettentje in de buurt. Onder het gekwaak van een groep brulkikkers, een cafe met harde beats en vrachtwagens die af en toe toeterend onze kamer in leken te rijden, zijn we de avond doorgekomen en in slaap gevallen. Ons ontbijt bestond uit een slaapkamer die volstroomde met regenwater, in het kader van heel heel heel goedkoop hostel;) ohja en twee koekjes. Karig dus.

Op naar het vliegveld poging 2! 
Een 13 personen vliegtuigje, niet voor mij weggelegd, je kan niet staan in t vliegtuigje en we zaten pal achter de piloot dus konden mee loeren op de radars. Best interessant om eens gezien te hebben maar ik was blij toen we weer met beide voeten op Zanzibarse grond stonden. Snel naar ons Hostel in Stone Town en daarna meeten met een studie genootje (janne) van Ingrid en haar ouders. Samen hebben we geluncht bij een Indisch tentje, lekker op de blote voeten (want ja slippers uit) en zittend op de grond. Allebei hele erge trek na ons karige avondmaal en ontbijt. Prima gegeten en nog samen de Markt op gelopen waar we doodgegooid werden met souvenir winkeltjes en ‘please my friend take a look, good price for you’. Na een tijdje hier te hebben rondgelopen waren we er beide wel klaar mee, ‘please my friend’ kwam namelijk onze neus uit. We besloten onze eigen weg te gaan en hebben 2 andere studie genoten opgezocht (Noëlle en Haydi) die op Zanzibar hun stage lopen. Met hun en nog 2 andere dames (Aaliya en Meike) hebben we de rest van de dag en de dag daarna opgetrokken. Twee hele leuke dagen gehad, (sushi gegeten!!). Het is toch wel fijn om iemand bij je te hebben die de weg weet in een stadje en hier de goede plekjes kan aanwijzen! Zeker aangezien de Ramadan hier is begonnen en ongeveer 90% van de bevolking islamitisch is. Dit betekend: heel veel restaurants/cafe’s (bijna allemaal) sluiten in deze tijd hun deuren en toen we hier net waren aangekomen dachten we even: hoe gaan we ons hier vermaken de komende 2 dagen! Dat is dus heel goed gelukt:)!!

Nou, neem even een plaspauze want we zijn er nog niet. 

Klaar? Daar gaan we weer!
Van Stone Town door naar Jambiani Beach, we zijn pas in de avond vertrokken aangezien we het zo gezellig vonden in Stone Town en last minute besloten om nog een avond samen met de meiden te eten.  Wederom een leuke avond en in het donker kwamen we dan ook weer aan bij onze Lodge, een heel schattig strandhuisje, basic maar voor ons dikke prima. KakkerJAK nummer twee ontdekt en vermoord. Ingrid met een slipper en ik de vingers in mijn oren want dat krakende geluid is zo vies en kippenvel opwekkend! 
Ook hier hebben we hele fijne dagen gehad, de eerste avond zijn we bij een strand tentje beland en hebben we ons vermaakt met een andere Nederlandse jongen (Leon) om vervolgens voor de dag erna met zijn vieren af te spreken om te gaan scooteren. Hij was namelijk met een ander meisje (Marissa) maar zij was er op dat moment niet bij. Leuk dachten we!
Nou het weer dacht daar anders over. Het startte in de avond al met een enorme regen/hoos bui en de regen stopte pas de dag erna aan het einde van de middag. Onze scooterdag viel dus letterlijk in het water. We zijn toen uiteindelijk in de avond wel samen gaan uit eten, hier hebben we een nieuw kaartspel geleerd van Leon: Jennif! Heel erg leuk, iets wat de locals daar blijkbaar spelen. Uiteindelijk nog in een gezellig strand tentje beland met de nodige Savannah ciders en wederom Jennif! Onze taxi chauffeur stuurde ons rond 00:30 een berichtje, can we please go?? We hadden namelijk gezegd dat we tussen 22:30 en 23:30 wel weer terug zouden willen, totaal niet door dat we al een uur verder waren. Mission failed. Arme man. Snel onze biertjes op gedronken en lekker langs het strand terug gewandeld naar onze taxi. Eenmaal op de terug weg waren we toch best wel moe en hebben we geslapen als roosjes. 

Dinsdag ochtend en we worden wakker. ZON!! Klein dilemma.. we zijn nl zo ongeveer de enige mzungos hier en het hostel ligt aan zee. Geen probleem zou je denken, maar tussen de locals. Hmm.. wat doen we nu want het voelde niet heel chill om in onze bikinis tussen allemaal geklede mensen te liggen die aan ramadan doen. Uiteindelijk toch doorgezet en een heerlijke dag in de zon gehad, want ja we hebben vakantie!! Vooral niet te veel gedaan, (alleen locals afgeweerd want de een na de ander komt je iets aansmeren) Verder was ik ook niet helemaal fit en flink verkouden (de meeste van jullie weten hoe dit bij mij uitpakt. Anders even de blaffende zeehond opzoeken). 
Om 16:00 de taxi in naar het vliegveld. Ietsje voorbarig maar aangezien we wat gedoe hadden met het boeken van onze vliegtickets wilde we het zeker voor het onzekere nemen en op tijd op het vliegveld zijn. Gelukkig was alles in orde en om 21:00 waren we weer terug in Arusha! Onze laatste nacht samen. Helaas ben ik me er niet beter op gaan voelen en heb ik een fikse verkoudheid opgelopen dus de nacht was matig.

Vanochtend hebben we ontbeten in ons Hostel en zijn we naar Mamma Mackrime gegaan om Ingrid haar spullen te pakken. De paracetamol en brufen deden nog weinig en op advies heb ik een ORS genomen aangezien ik erg slap en licht in mijn hoofd was. Gadverdamme wat is dat vies, kokhalzend weggedronken. Met ranja zou het beter smaken.. NOT. Naja het heeft wel zijn werk gedaan want daarna knapte ik vrij snel op. We hebben nog geluncht met Marline en haar vriend + ouders. Allemaal aan de pizza en die smaakte goed!
Nog even de Masai Markt op en daarna snel naar huis want we kwamen in tijd nood. Het was namelijk 16:30 en om 17:00 zou Makundi (taxi chauff) ons op komen halen om naar het vliegveld te gaan. Ook weer iet wat vroeg want dat betekende dat ik om 18:30 op t vliegveld zou zijn en ik vlieg pas om 21:00u. In het kader van: een keer een vlucht gemist en deze echt niet willen missen!

Op het moment dat deze blogg online komt zit ik in het vliegtuig! Wat een top 2,5 week hebben wij gehad samen, een reis om nooit meer te vergeten met voor mij de safari als hoogtepunt. Ik ben super trots op mijn kleine zus die zich staande weet te houden in een derde wereld land en vind het heel knap hoe snel ze haar weg hier heeft gevonden. Ze wilde nog niet naar huis nu dus dat is een goed teken! Al weet ik zeker dat een aantal mensen thuis (ik noem geen namen pap, mam en vriendinnen) haar maar wat graag weer terug willen! Allemaal nog even geduld jongens, ze is niks veranderd hoor! Ze heeft alleen een huidskleurtransplantatie gehad.

Einde blogg take over! 

Liefs, 
Danielle