Blog 6: Wenkies on fleek | Geit op een stokkie | EERSTE BEVALLING | Konyaki

Mambo!

Alweer twee weken geleden sinds ik geschreven heb, tot zover ‘ik ga meer blogs schrijven’.. Ja soms is dat erg lastig, geen zin of geen tijd.
Maar hij is er weer hoor!

Leuk feitje: vandaag zit ik precies 10 weken hier, mijlpaaltje wel!!

Maar, goed. Here we go again.
Verder waar ik de vorige keer gebleven was. 

We hadden een rustige stage week achter de rug. Woensdag hadden we weer nursing class wat we allemaal wel prettig vinden want dan gaat de ochtend razendsnel. Dit begint namelijk om 08.30 en duurt vaak ruim een uur. Als we dan terug komen op de afdeling kunnen we direct starten met de artsen visite en voor we het weten is het dan alweer middag. En de middag gaat over het algemeen altijd het snelst. 

Woensdag op donderdag nacht waaide het enorm waardoor we allemaal wakker lagen van de wind. Dus voor degene die mij kennen, hallo “chineesoogjes”. Met kleine ogen ging ik richting stage..
Het was een interessante dag vandaag, er lag een vrouw op de afdeling met PPH (Post Partum Hemorrhage: vaginale bloeding na de bevalling). Deze vrouw moest dus naar de examination room, waar wij haar dan behandelen. Er ligt daar een wasmand (ja letterlijk een wasmand) waar het kindje dan tijdens de behandeling even in kan liggen. Goed mevr. gaf het kindje aan mij en ik zou het dan in het mandje leggen (vind ik niet erg;)). Nou ik kreeg het kindje in mijn armen en schrok er wel even van.. moeder had namelijk neppe, dikke, aanwezige wenkies (wenkbrauwen) op het gezicht van haar pasgeboren dochtertje getekend. Wenkies on fleek kan ik je vertellen!! Jeetje mina, het zag er niet uit.. daarnaast ook nog drie dikke stippen op het voorhoofd. In een snelle vlaag leek het net een voodoo pop. Ik legde de baby maar snel in de wasmand.. germ ding.

In de avond gingen we opstap, vrijdag hadden we namelijk allemaal een late dienst geregeld. Een aantal student artsen gingen mee en zo hadden we een gezellige avond. Eerst een cocktailtje bij ‘the Mulberry’ en vervolgens door naar de ‘viavia’ waar in het begin van de avond een life bandje was, erg leuk!

Vrijdag hebben we heerlijk geslapen tot 11.30 en om 14.00 begon onze late dienst. Die overigens om 18.00 ook weer was afgelopen. Prima dagje voor ons dus;)

Lien en ik besloten om de verpleegkundigen die met ons een late dienst hadden, te trakteren op een drankje (flesje fris) en uiteraard haalde we ook voor ons zelf een drankje. We namen het mee naar de afdeling waar toevallig net de arst zat. Hij zag ons met de drankjes en zei direct ‘oh is that for me?’. Lien zei eerst nee maar, vervolgens kwam hij met het verhaal dat hij een lange dag op de OK had gehad zonder te eten of te drinken zielig zielig... en ja, Lien had even geen ruggengraat dus weg was haar drankje. Ik lachte stiekem een beetje in mijzelf;) maar heb uiteindelijk de mijne toch maar gedeeld zo lief als ik ben!
In de avond hebben we met zijn allen lekker gegeten bij Kundayo (appartementencomplex met restaurant waar 4 andere studenten wonen). 
En zo was het alweer weekend.

Zaterdag gingen we met ons huis (11 meiden + Nathan) en de meiden van Kundayo plus onze guide Imma richting de Materuni waterfalls. Imma had een busje geregeld, vergelijkbaar met een daladala. Gepakt en gepropt zaten we dus met 15 man in dit busje gedurende 2.5 uur. Een pretje kan ik je vertellen..

Eenmaal aangekomen hadden we een hike van 45 minuten naar de waterval, bikini’s meegenomen want volgens Imma konden we daar zwemmen. Koud water, dat wel maar met lekker weer is dat niet erg. Het was vandaag warm maar gedurende de hike werd het steeds meer bewolkt wat eindigde in een paar druppels regen. Toch besloten we met zes van de vijftien om een duik te nemen in het water want ja deze kans krijgen we nooit meer. Je kon namelijk onder de waterval door zwemmen. Dus wij hup achter een steen met een handdoekje in onze bikini gesprongen. En zo liepen we, erg moeizaam (stenen overal!!) het water in, IJSKOUD. Maar we moesten en zouden erin gaan, 1, 2, 3 gillend en hup allemaal tegelijk erin. Jezus wat was het koud!!! Ondertussen begon het overigens ook steeds harder te regenen. Wij zwommen onder de waterval door, een lol dat we hadden. Uiteindelijk voelde mijn lichaam gloeiend heet van de kou dus toch maar snel er weer uit. Die druppels regen werden tonnen water, met bakken en tuiten kwam het uit de lucht gevallen. Je kan je wel voorstellen dat ze daar geen omkleed hokjes of kluisjes hadden.. onze tassen lagen onder de regenjas van Laura maar we moesten ons dus gaan omkleden. In de regen, iets wat erg tegenstrijdig is wil je droog worden. Alles werd zeik en zeik nat. We besloten om maar een stuk terug te lopen (in bikini) op onze blote voeten (door de modder) met een bananen blad boven ons hoofd (ook al was alles al nat, gaat om het idee toch?) want daar was ergens een klein hutje. We leken net bambi on ice door de modder (duimpjes omhoog).

Eenmaal bij het hutje aangekomen stonden hier al een stuk of 8 lokalen te schuilen, zie je ons al aankomen? zes Mzungu’s (meervoud is eigenlijk wazungu maar hee, mzungu’s klinkt leuker toch?) IN BIKINI.. 

Alle ogen onze kant op en ja, probeer je maar eens te drogen met een zeik natte handdoek. Aangezien we ook zo aangestaard werden, want ja ze stonden met hun telefoon in hun handen klaar (ik heb ze erop aangesproken om die maar snel terug in de zak te stoppen), zijn we maar gewoon zo in onze kleren gestapt. Mijn bh heb ik wel maar even snel gewisseld maar vervolgens ging ik met mijn moddervoeten hup de broek in. Hup in de sokken en hup in de schoenen. Heerlijk gevoel kan ik je vertellen. Knetsj, knetsj..

Zo liepen we weer 45 minuten terug om vervolgens nog aansluitend een coffeetour te doen. Zeik nat. Iedereen had het koud omdat alles nat was maar dat mocht de pret niet drukken. Ze lieten ons stap voor stap de bereiding van koffie zien. Van koffieboon tot echte zelfgemaakte koffie. Bij iedere stap werd er een ander liedje gezongen, heel sfeervol en super leuk om te zien. Uiteraard deden we allemaal mee. Om vervolgens onze eigen koffie te drinken. Nee ik lust het nog steeds niet maar heb maar een klein kopje gedronken uit beleefdheid.

In de avond waren we uitgenodigd bij Kimberly en Eric. Kimberly is een Nederlandse vrouw, getrouwd met Eric die Tanzaniaans is. Zij runnen samen een school waar een van onze huisgenootjes bij mamma mackrime stage loopt. Zij hadden ons allemaal uitgenodigd voor een BBQ bij hun aan huis. Het begon om 14.00 maar omdat wij die dag al een planning hadden zouden we er rond 17.00 zijn. We vertelde onze gids Imma dat we om 15.30 thuis wilde zijn zodat we nog even konden opfrissen. Maar ja, Afrika zou Afrika niet zijn als dit natuurlijk totaal niet lukte. We hadden Kimberly gebeld en die vertelde dat ze al op ons wachtte met het vlees aan te steken maar ze niet veel langer konden wachten. Er zat maar één optie op, direct door naar de BBQ en dan zouden we er hopelijk om 18.00 zijn. In onze opgedroogde met modder besmeerde kleren, want ja een aantal van ons waren letterlijk op hun plaat gegaan wat mooie plekken op hun kleren opleverde.
Goed, aangekomen bij de bqq. We dachten dat het super druk zou zijn maar er waren alleen nog twee andere stellen, de broer van eric en wij met zijn twaalven. We hadden zelf drank meegenomen, dus we begonnen met een lekker wijntje. De geit stond te garen, ja de geit, letterlijk op een stok. Erg bijzonder om te zien. Een Masai man (bekende stam) die ging met de spiezen langs en zo werd er vers een stukje (hapklare brok) vlees voor je afgesneden en zo bleef hij rond gaan. Eerst van het been, later de rug en uiteindelijk de hals. Heel erg lekker! Vervolgens had Eric ook nog varken op de BBQ liggen met groentjes, aardappelen, druiven en het vlees dan. OMG beste vlees wat we tot nu toe gegeten hadden, wat waren wij blij met deze maaltijd!

Na het eten kwamen er flessen Konyaki (35%) op tafel. We hadden er nog nooit van gehoord en nee het is geen cognac. Konyaki (ja zo schrijf je het echt) smaakt enigszins naar gin denk ik, als ik zo moet kiezen, en we dronken het met sprite. Erg lekker! Een drankje wat veel lokalen drinken omdat het blijkbaar goedkoop is. 
Fles na fles ging er in en uiteindelijk vroegen eric en kimberly of wij nog opstap wilde gaan, ze deden dit niet vaak meer maar vonden het zo gezellig met ons. 
Een aantal van ons gingen naar huis maar vier van de twaalf wilden mee. 3x raden waar ik bij hoorde…
Ik hoef het niet eens meer te vertellen denk ik zo.

We voelde ons enorm vies met onze kleren maar we mochten daar even douchen. Wij dus lekker gedoucht om vervolgens weer in onze vieze kleren te stappen en met zijn zessen (aaliya, marline, Eric, Eric zijn broer, Kimberly en ik) de stad in te gaan. We gingen naar de Lively Lady waar wij nog nooit geweest waren en daarna nog even naar Le Patio. Erg gezellig weer!

Zondag was het 31 Maart, Daan’s verjaardag! Congrats Sis X
Even gebeld met Daan en vervolgens de halve familie snel even aan de lijn gehad, verder niet veel gedaan dan op de bank gezeten.

Weer een nieuwe stage week. Maandag was weer scrubbing day dus er ging weer flink gepoetst worden. Lien en ik waren alvast de bedden aan het opmaken aan de ‘sick woman’ kant waarna sister joyce vervolgens kwam vertellen dat we de bedden gaan soppen en dus alle bedden leggemaakt moesten worden.. Tot zo ver onze bed making waar we bijna klaar mee waren.
Onze schoenen verruilde we voor 6 maten te grootte rubberen regenlaarzen en een laken bonden we ons om als schort. Iedereen loopt zo rond met scrubbing day maar op de een of andere manier als Lien en ik dit aan hedden is dit veel leuker. We werden uitgelachen en de nodige foto’s werden genomen.. 
En ja hoor, de emmers vlogen weer door de lucht en je kon bijna zwemmen op de afdeling. Bedden werden geschrobt met bezems en vervolgens met emmers water afgespoeld. Om daarna met vijf man ruim een uur bezig te zijn om al het water weg te trekken..
Ik probeerde trouwens de ramen te wassen en met de ‘gooi een emmer de lucht in’ techniek weer af te spoelen. Maar dit deed ik volgens sister Marriëtha niet goed, ik was te voorzichtig. Dus al snel werd de emmer uit mijn hand getrokken;) Niet voor mij weggelegd denk ik zo. 
Wat waren we blij toen we klaar waren!
Na stage moesten we allemaal pinnen en besloten we om daarna gezellig een hapje te eten bij kitamu. 

Dinsdag heb ik aan school gewerkt, saaaai.

Woensdag was DE dag. Lien moest voor het eerst bidden, omdat we tegenwoordig het onze vader doen (we als in ik, lien vragen ze namelijk nooit). Alleen wist Lien niet meer zo goed hoe dat ging, ik hoorde haar nadenken en ze deed hem niet helemaal goed waardoor ik mijn lach weer moest inhouden.. Ik keek haar maar niet aan achteraf.
Maar het bidden deed zijn werk, ik mocht namelijk meekijken bij een bevalling!!!!
Dit wilde ik al heel erg lang en super graag, was als een kind zo blij!
Twee vrouwen bevielen redelijk snel na elkaar dus zo zag ik er die dag niet een maar gelijk twee. De tweede vrouw was flink ingescheurd dus ze moest gehecht worden. Ik had dit al vaker gezien maar vroeg tijdens het hechten aan de verpleegkundige of ze de patiënt ook vertelde dat ze nu zes weken geen seks mag hebben. Als antwoord kreeg ik: ‘African man don’t wait’. AUW..
Hier heb ik maar niet op doorgevraagd.
De vrouwen krijgen overigens tijdens het bevallen helemaal geen pijnbestrijding, bizar! En ze schreeuwen ook totaal niet, respect voor deze vrouwen. 

Na stage hadden we een cross cultural training die 3.5 uur duurde, verschrikkelijk lang kan ik je vertellen en niemand had er zin in. Maar ook dat hebben we weer overleefd.

Donderdag liepen we naar stage, het regende wat in de ochtend maar wat ons ook opviel is dat de brug waar wij dagelijks overheen lopen (klein bruggetje van ijzer waar net een auto overheen kan) een aantal gaten had. Oke, deze gaten zaten er al langer en ik was er nooit fan van maar nu liet er echt een stuk plaat los wat dus voor een groter gat zorgde.. 
Ik vond de brug al eng, nu al helemaal. Toen we terug kwamen van stage waren ze aan de brug aan het werk! Wonderen zijn de wereld nog niet uit! Dit bruggetje is vorig jaar met het regenseizoen namelijk ingezakt waardoor ze een nieuwe hadden gebouwd. Niet heel sterk dus, aangezien het er niet op lijkt dat deze het aankomende regenseizoen gaat overleven.. 

Vrijdag weer de laatste stagedag voor het weekend. We hebben sinds vandaag nieuwe interns (student artsen) op de afdeling. Een daarvan spreekt goed maar onduidelijk engels. Hij vroeg ons of de Nederlandse vlag een betekenis had (kleuren). Lien en ik hadden werkelijk geen idee, waarschijnlijk wel maar we wisten niet wat. Daarop vroegen wij dus of de tanzaniaanse vlag dan een betekenis had. Ja hoor, groen voor de groene omgeving, zwart voor de kleur van de bevolking en blauw voor de legs and livers. Dus lien en ik zeggen wat? Voor de legs and livers? Waarop we reageerde met Oooh because of the water in the human body!? 
Hij keek ons raar aan, noo legs and livers. Wij nog eens, de what? Lakes and rivers…
Ooh oeps.. ja lastig te verstaan af en toe. 

En het is weer WEEKEND!
We besloten om vanavond een drankje te doen bij de Empire, dit is een soort kroeg die we ontdekt hadden toen we boodschappen gingen doen. We zagen dat er iedere vrijdag een life bandje zou zijn en dat leek ons wel gezellig. 
Rond een uur of 10 waren we daar, het was nog redelijk rustig dus gingen we lekker buiten zitten. We besloten een fles Konyaki te kopen, een halve liter kostte namelijk maar iets van vijf euro. Nou deel dat door vijf en je hebt een goedkoop drankje. 
Fles een was op, fles twee werd besteld. Ondertussen gingen we binnen staan want het bandje was begonnen en inmiddels was het redelijk vol gelopen. 
We waren de enigste mzungu’s, lettterlijk. Stel je maar voor, een grote donkere vlek met een aantal witte puntjes, ja dat waren wij. Maar ondanks de vele ogen die onze kant op keken vielen ze ons niet lastigJ
We maakte zelfs vrienden waardoor we een fles Konyaki kregen (1 liter) en zo 2 liter verder hadden we het enorm naar ons zin (hoe zou het toch komen..)
Onze vrienden vroegen of we nog mee gingen naar de club, want rond een uur of 1 zou het hier afgelopen zijn. Daar zeiden wij geen nee tegen. 
Hup in een taxi, op naar de Babylon. Ook hier, enigste mzungo’s maar hee we kwamen gratis binnen door onze nieuwe maten. Heel erg handig.

En ja, voor we het wisten was het half 5 en waren we thuis. We durfden niet met de auto het bruggetje over dus lieten we ons voor de brug afzetten. Eigenlijk mag dit niet maar we waren met zijn vieren en dachten, kan geen kwaad als we snel zijn. We liepen richting huis (was nog zo een 50 meter) en zagen verderop twee mannen lopen. We renden als een malle richting de poort (enigszins luidruchtig gezien de 2 liter Konyaki) en de bewaker stond al klaar met zijn stok. Ook een zoon van mamma stond direct buiten om te kijken wat er aan de hand was (hahaha ja echt waar!)
Nu weten we wel dat ze altijd alert zijn en wij dus veilig;) die twee mannen liepen daar namelijk maar gewoon, net als ons..

Goed, zaterdag voelden we ons iets minder fit kun je je wel voorstellen.. Konyaki en ons gaat toch iets minder goed dan we dachten. Volgende keer misschien in mindere mate. Ja pap en mam, ik leer het nooit;) 

We gingen naar de Kundayo meiden waar we een gebakken eitje mochten eten, genieten geblazen!! Vervolgens gingen we met een paar meiden naar lake Duluti, een meer waar je gewoon gezellig kunt chillen met een drankje. Alcohol vrij in ons geval.
Onderweg sloeg de auto ineens af, wij hadden zoiets van huh wat gebeurt hier nu. Sara zat voorin en zag dat de benzine op was, toevallig was er over ruim 50 meter een tankstation. Hij bleef maar starten zodat we iedere keer stukje bij beetje vooruit gingen en de laatste 20 meter hebben we toch echt moeten duwen, ja duwen! om bij het tankstation te komen. Gevalletje hebben we dat ook eens meegemaakt. We moesten 20.000 Tzs betalen voor de taxi en precies voor die 20.000 Tzs deed hij ook tanken.
In de avond gingen we richting een tentje waar ze sushi hadden (JA ECHT). We hadden goede recensies gelezen dus durfde dit wel aan (ivm vis). Het was geen Izumi of sushi Tokyo maar voor iemand die al drie maanden geen sushi had gehad smaakte het heerlijk!
Zo hebben we ondanks onze kater toch een heerlijk dagje gehad.

Zondag gingen we naar het Mount Meru Hotel om lekker de hele dag aan het zwembad te liggen en vooral niets te doen. Sommige transformeerde tot kreeft, gelukkig werd ik alleen ietsje bruiner! Ik ben bang de laatste zon voorlopig want ja het regenseizoen kan ieder moment startte.. maar voor alsnog hebben we weinig regen gehad.

Inmiddels is het dinsdag en is een nieuwe stageweek weer begonnen. Voor Marline de laatste week dat ze op Post Natal staat (sadface). Een aantal van ons gaan namelijk rouleren van afdeling. Marline gaat naar EMD (Emergency Department) en Laura zal naar Post Natal komen. Aangezien Marline en ik hier wel een getrouwd stel lijken (samen op de afdeling, samen kamer delen etc. etc.) zal dit even wennen zijn, maar met Lau ga ik het ook zeker gezellig hebben! 

Donderdag gaan we met het hele huis uiteten omdat Nathan ons zaterdag gaat verlaten. Wat zal hij ons missen, elf kakelende meiden. 

Nou dit was alweer blog zes!
Zoals jullie (hopelijk) kunnen lezen heb ik het enorm naar mijn zin hier, en voel ik mij hier helemaal thuis. Ook met de meiden onderling klikt het heel erg goed. 
Bij de volgend blog zit ik waarschijnlijk alweer op de helft, BIZAR.

Keep you posted.

Liefs Ingrid